Hey Geesje,

Vind dat je het super kan verwoorden! De jongens snappen dit wel, je hebt je emoties niet onder stoelen of banken gestoken, ze konden heel duidelijk zien en voelen dat je verdrietig bent! Juist als je het gaat verstoppen en voor hun expres probeert vrolijk te doen of halve aandacht geven, raken ze in de war. Onze kids zijn nog zo puur, ze voelen nog zoveel...

Toch fijn dat je ouders het al wisten, heb je een extra schouder om op te leunen en zij kunnen er zijn voor je jongens. Tuurlijk hebben zij ook veel verdriet, niet alleen om hun kleinkind, maar ook om jou... Ze hadden je dit (net als wij) graag bespaard.

Die laag/waas blijft nog wel even, is van je lichaam ook een beschermingsmechanisme om alles ietwat gefilterd binnen te laten komen. De mist zal soms optrekken, maar dat coconnetje heb je nu nog even heel hard nodig! Het lijkt me ook heel dubbel om je toch nog zwanger te voelen, terwijl je weet dat het kindje in jouw buik niet meer verder groeit. Net alsof je lichaam je verraadt... maar er zit natuurlijk nog wel steeds een klein kindje in... daar wordt nog wel voor "gezorgd" en je baarmoederslijmvlies blijft ook nog ontwikkelen. Dit kan pas weg als de tijd daarvoor rijp is. Allemaal heel logisch, maar o zo pijnlijk en confronterend.

Aan de ene kant frustrerend dat je het nu nog niet kunt/moet afsluiten... aan de andere kant geeft het je de tijd om het in fases te verwerken. Niet alles in ene... Het zal ergens goed voor zijn, al snappen we nu het waarom nog niet.

Lieve Geesje, geef je jongens, je man een dikke knuffel en laat hun jou even platknuffelen namens mij...

vergeet ik jullie helemaal te bedanken voor jullie luisterende oor/ lezende oog en lieve woorden.
Vind het erg fijn dat ik hier mijn sores even uit kan storten/ mijn hart kan luchten.... bedankt!

Hoi Geesje,

veel sterkte met de verwerking, het is verschrikkelijk, een jaar geleden is het mij oo k gebeurd. Ons heeft enorm geholpen er over te blijven praten en het te delen, en te accepteren dat je inderdaad verdrietig boos, even er niet bent, etc etc....en voel je ook niet schuldig als je met je kinderen weer lol gaat hebben en gaat lachen!!! Stort uit hier wat je kwijt wil!! En die hormonen dat duurt echt een paar weken voordat dat weer afgebouwd is...

En oh ja, ben nu 33 weken zwanger....als jullie het weer aan gaan willen, wens ik jullie net zoals ons het geluk van wederom een wonder.

ben ook wel benieuwd, of het nog gaat naar omstandigheden Geesje, of dat je lichaam toch nog zelf actie ondernomen heeft
sterkte

Hoi Geesje,

Phoe, snap dat je gespannen bent voor morgen...hoe laat moet je er zijn?
Ik zal aan je denken.
Tja, mama's kunnen ook niet gemist worden 
Het is ook fijn om de rust te hebben zodat je niet ook nog je zorgen hoeft te maken over het thuisfront, en goede bezigheids therapie.
Fijn dat Ronald thuis is en je jongens bij je ouders zijn.

Meis, heel veel succes morgen!

Dikke knuffel Ageeth

Hoi Geesje,

Ik wilde je even veel sterkte voor morgen wensen en dat we allemaal in gedachte bij je zullen zijn.

Groetjes Anneke

Citaat van: Ageeth op januari 13, 2008, 16:52:23

Phoe, snap dat je gespannen bent voor morgen...hoe laat moet je er zijn?

10.30 uur moet/ mag ik me melden en dan om 12.30 uur sta ik op de planning.... ben wel blij met dat tijdstip, als eerste van de middag en zelfs als de ochtend uitloopt zal het wel niet heel laat worden. Er even vanuit gaande dat er niks raars gebeurt lig ik morgenavond dan in elk geval in mijn eigen (frisse) bed (want dat heb ik net ook lopen verschonen terwijl het woensdag nog gedaan was  ).

Terwijl ik er dan net ben komt mijn moeder dan even na 11 uur met de jongens naar het zhuis en zal Roland even naar de ogenpoli lopen.... Matthijs heeft om 11.15 controle en we hadden gekeken of het op een ander moment kon, maar dan zit je dus direct 3 maand verder  :o) dus afspraak maar laten staan... dat kwartiertje alleen red ik me vast ook wel en als ik echt niet wil dat Roland weggaat... mijn moeder kent d'r weg wel op de ogenpoli dus dan komt het ook wel goed met die (routine)controle van Matthijs.

We zullen aan je denken geesje.
fijn dat je mama komt om je jongens op te vangen en evt. met Matthijs naar de ogenpolit e gaan

Geesje ik denk aan je hoor. Hopelijk is het allemaal goed verlopen en mag je snel naar huis