Ik moet heel eerlijk bekennen dat ik ooit, in een ver verleden (zo klink ik erg oud hè?) ook dacht dat ik de baas ben en niet mijn kind, dus ik bepaalde wanneer er gegeten werd. Ik weet nu beter, na 2 kinderen en nu na een jaar bv geven aan de jongste en veel op het sbo-forum gelezen te hebben weet ik ook waarom.

Zoals mijn man mij een keer verdedigde: "wel eens een koe op haar horloge zien kijken en haar kalf zien wegsturen, omdat het nog geen voeding-tijd was????"
Vul voor koe ieder ander zoogdier in en waarom zou het bij ons mensen, ook zoogdieren, dan opeens anders werken.
Alleen omdat we na kunnen denken? hmmm, blijkt dat we (tenminste sommigen onder ons) dat toch niet zo goed kunnen, anders zouden we allemaal bv geven en op verzoek!!!

verwennen of gewennen....

Ik vind persoonlijk dat je een baby nog niet kan verwennen. De reacties van een baby zijn puur en nog niet doortrapt, dat leren ze pas veel later (actie = reactie)

Maar je kunt je baby wel laten wennen aan bepaalde ritmes. De eerste paar weken zijn nog ritmeloos... dag/nacht is vaak nog omgedraaid en de darmpjes kunnen nog behoorlijk in protest zijn... Ook de bevalling moet zo'n kleintje nog "verwerken" en dus ook de overgang van de warme, knusse, schommelende en geluidenvolle buik naar het stille platte stilstaande wiegje of bedje.

Als je iedere dag dezelfde volgordes aan gaat houden, went een kindje daaraan. Dat kan iets heel simpels zijn als kietelen als je de romper los maakt... Je zult zien dat als je die romper na een paar keer los maakt, het koppie al heel verwachtingsvol gaat stralen.

Maar dit kan dus ook een minder leuk gevolg hebben.... minder wensbaar gedrag kan je dus ook aanwennen. Als je altijd je kind in slaap voedt of wiegt, heeft je kindje dat in slaap voeden of wiegen aan het ritme toegevoegd (begrijp me niet verkeerd, niet alle kindjes of ouders hebben daar moeite mee en vinden dat slaapritueel beide zelfs prettig.... niet alle kindjes zijn moeilijke slapers.....) en bestaat dus de kans dat je kindje zonder jou niet meer in slaap kan vallen.

Het in slaap voeden of wiegen is dan een onderdeel van het slaapritueel geworden. Slaapt je kind daarna gewoon een langere periode, en jullie voelen je er beide prettig bij dan is het gewoon goed, je moet immers doen wat je hart je ingeeft.

Ieder kind heeft een slaapcyclus van ongeveer 45 minuten, dat betekent dat ze na 45 minuten slaap weer in hun lichtere slaap komen. Sommige kindjes worden dan even wakker, kijken rond en vallen weer in slaap. Andere kindjes plakken er nog een slaapcyclus achteraan zonder wakker te worden.

Als je je kind hebt aangewend dat het jou nodig heeft om in slaap te vallen, zal het hoogstwaarschijnlijk ook weer jou nodig hebben als hij/zij tussentijds even wakker wordt. Logisch, want hij/zij is heerlijk knus aan de borst in slaap gevallen en lag lekker warm bij mama in de armen. Bij het wakker worden ligt hij/zij dan plots in een bedje, wiegje of wandelwagen zonder mama. En dat is vreemd....

Tuurlijk je kan ook kiezen voor een draagdoek, zodat je kindje ook bij het tussentijds wakker worden jouw aanwezigheid gelijk voelt. Dit was voor mij echter geen optie. Mijn rug kan dat niet aan. Op de bank blijven zitten met een slapend kindje, is voor mij ook geen optie, ik heb immers nog twee meiden die ook verzorging en aandacht nodig hebben.

Mijn eerste twee meiden heb ik wel altijd in slaap gevoed, gewandeld, gewiegd, gedanst.... en daarmee heb ik ook mijn rug over de rooie geholpen. Nou kan die rug me gestolen worden, als ze daarna lekker slapen. Maar dat deden ze dus niet. Als je stopte met wiegen/voeden/dansen waren ze binnen vijf minuten weer aan het krijsen.  Zij oververmoeid, wij oververmoeid. Met alle gevolgen van dien.

Bij mijn jongste ging het weer dezelfde kant op, mijn moederhart kon het niet aan om haar te laten huilen. Maar na een maand of vijf/zes trok ik het niet meer. Om haar te laten slapen en haar even rustig te kunnen laten liggen, lag ik heel lang met haar boven op bed. Irene naar school, Anne alleen beneden.... dat was me te gevaarlijk er moest wat veranderen.

Ik ben haar toen gaan aanleren om zelf in slaap te vallen zonder hulp van mama. Eerst  in de wandelwagen, zodat ze nog wel wat gewiegd werd tijdens het in slaap vallen, maar geen borst van mama meer in haar mond tijdens het inslapen. Echter om haar langer te laten slapen, moest de wandelwagen ook in beweging blijven en mocht Anne ook geen harde geluiden maken. Dus al snel ben ik haar toen op haar eigen bed gaan leggen. Op eerste vermoeidheidssignaal naar boven en duidelijk en iedere keer op dezelfde manier afscheid nemen. Wonder boven wonder viel ze na acht minuten huilen in een vredige slaap (op monitor kon ik zien dat ze een glimlach op haar gezicht had) en ze sliep gelijk 2,5 uur achter elkaar.... 's middags ging het net zo, en weer een lange slaap gemaakt. 's Avonds had ik haar signaal gemist en was ze dus compleet over de rooie... maar de dagen erna gingen weer hardstikke goed.

Ik kan hier nog uren over doorgaan.... want ook op andere vlakken kan je dingen gewennen.... zodat ze wel even rustig kunnen spelen terwijl jij met bepaalde andere dingen bezig bent.

Verwennen kan je pas veel later, maar gewennen begint al vroeg.

Groetjes Nynke

Het hangt van de klank van het woord af. Verwennen klinkt negatief en wordt dus ook bij negatieve reacties gebruikt. Gewennen klinkt positief en kan ook als zodanig gebruikt worden om positieve gedragingen te genereren.

Het is een lastige... Met verwennen denk ik aan het afkopen van schuldgevoel... het toegeven op momenten dat een kind eigenlijk wat anders nodig heeft.

Met gewennen, wen je je kind aan een bepaald ritme of gegeven... maarja ook dat kan niet alleen positief maar ook negatief uitvallen.... dan kan gewennen dus ook vertaald worden als verwennen, en anderom natuurlijk ook....

Je hebt een goed punt, ik ben benieuwd hoe de anderen er over denken.

mmm, ik probeer het even.
Dat protesteren om aangeleerde verwachtingen die niet uitkomen, daar ligt denk ik precies het verschil in ver- en gewennen.
Zolang dat protesteren ergens om is wat 'maatschappelijk gezien' een normale verwachting is, is het geen verwennen.
Zolang een kind uiteindelijk begrijpt dat protesteren soms niet helpt en er dan ook mee ophoudt en zijn/haar 'verlies' accepteert, is dit ook geen verwend kind. Want hoe moet een kind anders leren dat sommige vragen met ja en sommige met nee worden beantwoord.

Daar waar een kind altijd zijn/haar zin krijgt, dan heb je de grens overschreden. Dan zal hij/zij stennis schoppen tot het doel bereikt is en de verwachting vervuld, dan is een kind verwend volgens mij.

Verder noemen we verwennen ook af en toe iets geven, wat niet binnen het normale verwachtingspatroon van een kind ligt (zomaar een kadootje). Dat is wat mij betrefd een positieve manier van verwennen, zolang deze extraatjes maar niet binnen dat verwachtingspatroon vallen (dan overschreid je dus die grens weer).

Tja, ik denk dat je kinderen wel kan verwennen.  Maar waarom zou dat niet mogen?  Hoe kan het nu verkeerd zijn om een kindje te verwennen met aandacht?
Hoe kan je kindje nu iets verkeerd leren als het leert dat iedere keer als hij/zij mama nodig heeft voor iets levensnoodzakelijk (eten, liefde, troost) mama meteen komt aangelopen?

Lijkt me heerlijk en vooral heel gezond!