Eindelijk even de tijd om onze ervaringen op te schrijven. We kwakkelen al een hele tijd met Anne haar heupjes. Ze heeft ooit (was ze vier jaar oud) een ontsteking in haar linkerheupje gehad, naar aanleiding van een virusinfectie. Dit schijnt wel vaker voor te komen, dat een virus overslaat op één van de gewrichten bij een kind. Moest binnen tien dagen vanzelf over gaan en dat ging het ook.

Begon me alleen op te vallen dat Anne wel vaak struikelde (over lucht... er lag echt niets scheef) en ze liep regelmatig heel licht mank. Ook was ze meer vermoeid dan dat ze hoorde te zijn. Vage klachten waar de huisarts eigenlijk niets mee kon. Ze kon immers hinkelen, springen, rennen, buigoefeningen doen zonder dat ze aangaf pijn te hebben.

Duh... Anne geeft bijna nooit aan dat ze pijn heeft! Je hoort het heel lichtjes aan haar ademhaling en af en toe zie je het in haar oogjes... maar verder geeft ze geen kik. Tenzij het heel hevig is, dan zegt ze heeeel rustig, mama mijn been doet zeer, mag ik zitten?
Ze ging steeds minder vaak rennen, langere afstanden (voor normaal kind kippestukjes) begon ze halverwege te klagen dat ze moe was (moe... nog niet zeggen dat het au doet)
Weer naar huisarts, nog een keer, nog een keer... nog een keer... toen maar eens poot neergezet: stuur ons maar door!

Kinderarts werd er ook niet veel wijzer van. Bloedtesten gedaan op allerlei reumatische en aanverwante aandoeningen, kwam niets uit.. behalve dan dat ze in het verleden de ziekte van pfeiffer heeft doorgemaakt, er zaten geheugenantistoffen in haar bloed. (mogelijk toen ze zo overduidelijk vaak moe was)

Verder niet echt oorzaak kunnen vinden, ze geloofde me wel, maar zij kon het verder niet vinden. Dus mocht naar Fysiotherapeute. Gewrichten waren wel iets flexibeler dan van een ander... misschien spieren versterken en probleem opgelost.

Fysiotherapeute gebeld, dame had wachtlijst van 3-4 maanden. Maar naar aanleiding van het verhaal mocht ik alvast een keer met anne komen... ze wilde zelf eens zien/voelen of zij kon bepalen wat en hoe er gedaan moest worden.

Haar viel wel op dat het ene been van Anne minder goed gespierd was dan de andere, dat haar ene heupje minder gewelfd was dan de andere, dat Anne haar rug kromt op het moment dat ze haar evenwicht op één been moet zetten (op het foute been) en compenseert met haar andere been. Dus wachttijd gelijk van de baan geschoven, ze wilde direct aan de gang. Oefeningen gaan goed, spieren worden sterker, algehele gestel wordt beter, maar.... maar Anne heeft wel te vaak een terugslag en gaat niet zoals verwacht vooruit, doet ook stapjes achteruit...

Fysio vertrouwde het niet, dus of we de revalidatiearts een kans wilden geven, TUURLIJK! Deze revalidatiearts is er ééntje die van puzzeltjes houdt (net zoals mijn fysio) Zij voelde per direct een beperking in Anne haar linkerheup! Dat die kinderarts dat niet gevoeld heeft... is mij dus een raadsel! Foto gemaakt, niets bijzonders op te zien... Dus dan maar een echo, was het eerste idee. Maar echo zou niet veel meer duidelijk maken, zou Anne een MRI scan aankunnen? Ja hoor Anne wel! Anne is bikkel en legt zich bij dit soort dingen makkelijk neer (compenseert ze wel in eigenwijze dwarse buien op andere vlakken) Zij wil namelijk ook gewoon spelen, rennen, steppen, fietsen, etc.!

Vorige week vrijdag een MRI scan gehad, een klein grietje op een grote tafel... die in een grote ronde tunnel geschoven wordt! Ze lag er compleet in, stak geen deeltje naar buiten. Gelukkig hoefde er geen contrastvloeistof ingespoten te worden, beelden waren helder en alles was goed te zien! Anne lag bewonderenswaardig stil! Mannen van de scan waren echt verbaasd en trots (en ik nog trotser)

Woensdag... afspraak met revalidatiearts om uitkomst MRI te bespreken. Het was gelukkig niet datgene waar zij bang voor was! De heupkop was gelukkig wel goed voorzien van bloedtoevoer en was goed ontwikkeld! Groeischijf zag er ook goed uit. Er zit alleen een vochtophoping van ca 1 cm naast haar heupgewricht. Soort van slijmbeursellende. Dit had zij nog nooit eerder gezien bij een kind! Wel bij ouderen met een versleten heup, maar bij een kind van nog geen zes... het zou op zich kunnen komen door het verkeerd belasten (ontlasten) van haar heupje, dat ze dus al die tijd (sinds die ontsteking) toch een verkeerde loop, zit, speelwijze heeft aangenomen.

Nu volgt overleg tussen revalidatiearts en fysiotherapeute om te kijken hoe ze hier nu mee verder gaan. Het zou vanzelf over moeten gaan.... bij volwassenen zetten ze er een spuit in, maar bij een kind doen ze dat liever niet.

Zo... dat was het zo'n beetje.... Was weer bewogen periode!

Hi Nynke,

Dat is inderdaad niet niks, zo zeg, en dat al voor zo'n kleintje.
En wat een bikkels van kinderen hebben jullie zeg, eerst Renee, met kiezen boren en vullen, en nu Anne die stil kan liggen met een mri scan, wat kei super.

Nu hopen dat er een goede behandeling volgt.
In ieder geval een hele dikke knuffel van mij
X

Hoi nynke,

jeetje het is een heel verhaal. Wat knap van Anne dat ze zo netjes bleef stilliggen met de mri. Dat met die slijmbeurs lijkt me erg pijnlijk. Maar jullie weten nu wat er is en er kan wat aan worden gedaan. Ik hoop dat Anne vlug pijnvrij en klachtenvrij is. Geef haar ook maar namens mij een hele dikke knuffel!!!

Groetjes van Marloes

Jeetje Nynke, wat een verhaal! Anne is echt een sterke meid volgens mij. Die slijmbeursontsteking moet toch echt veel pijn doen? Toevallig ken ik 2 volwassenen die het in hun schouder hadden en die liepen wel te puffen en te steunen hoor.

Wel zonde voor zo'n kleintje dat ze al zoveel pijn moet (maar dus ook KAN!) verdragen.

Ja, die kleintjes van jullie zijn inderdaad een stel kanjers bij elkaar. Ik las dat verhaal van Renee ook, maar pfoe hee, dat doet Emma haar niet na hoor. Wat ongelooflijk knap. (Ik had Emma laatst voor het eerst voor de lol meegenomen naar de tandarts, maar die mocht echt niet in haar mond kijken).

Dikke   voor Anne in ieder geval en sterkte met de verdere ontwikkelingen!

Fijn dat je nu weet z'n beetje wat er aan het vervelen is, hopelijk kan de fysio nu weer verder met gerichte behandeling.

Dikke  voor die stoere Anne.

Groetjes Nicole

Oei Anouschka, daar schrik ik van! Wat een angst zullen jullie gehad hebben zeg! En een boosheid naar die arts.... heb je hem niet op het matje laten roepen? Zo'n heftige misser moet hij toch op zijn minst een tik op de vingers voor krijgen?

Ik vermoed niet dat Anne een ontsteking heeft. Deze vochtophoping is meer een reactie van het gewricht op een verkeerde belasting en verkeerd belasten dat doet ze... ze probeert nog steeds haar gewricht te ontzien (ook omdat die plek daar zit. Ik wacht het overleg tussen fysio en revalidatiearts even af... Ze zitten er met z'n tweeën echt bovenop!

Die heupontsteking herken ik ook wel... maar dat is dit niet. De afstand tussen heupkop en heupkom is nu links en rechts gewoon gelijk, toen met die ontsteking was er heeeeel duidelijk verschil. De vochtophoping die er nu zit, zit echt aan de buitenkant van het heupgewricht. In principe zou ze die bijna moeten kunnen voelen als ze op haar linkerheup zou gaan liggen.

Ik wacht het maar even af...

Lieve Nynke, en  o zo dappere Anne, lees het nu pas.
Heftig zeg.. en wat is ze toch weer rete stoer geweest.
Van wie zouden die drie mooie dames dat toch hebben ;)

Hopenlijk met fysio en de tijd zal het  wegtrekken. 

dikke  dikke knuffels 

en Anouschka heftig ook bij jullie geweest, ook voor jullie een dikke