AP= attachment parenting ofwel natuurlijk ouderschap in Nederlands, volgens mij.

Groet,

Ana

lang borstvoeding geven, samen slapen, het kind helpen groot te worden en niet dwingen iets te doen (naja, weinig). een beetje kort door de bocht, maar misschien begrijp je wat ik bedoel.

volgens mij moet je grenzen stellen omdat het voor een kind goed is. het geeft een veilige basis als ja ja is en nee ook echt nee, maar gewoon zo weinig mogelijk. de belangrijke dingen even en heel veel praten.
mijn dochter is nu bijna 5 en het loopt hier echt heel goed.
ze zit op de vrije school en dat was van ons ook een heel bewuste keuze. ik rij ervoor 15 km op en neer. de vrije school stelt wel grenzen, maar ze kijken ook heeeel bewust naar het kind. voor ons klopt het gewoon.
iederwijs als idee vind ik goed(daar laat je de kinderen echt volledig los), maar volgens mij werkt het alleen in een kleine groep in combinatie met ouders die elkaar respecteren en bijna op dezelfde manier opvoeden. en dat krijg je bijna nooit, denk ik. mensen zijn toch verschillend.

wakker worden in de nacht en willen drinken is volgens mij gewoon mamahonger.
daar groeit ze wel over heen.
mijn dochter heeft pas toen de baby er was doorgeschlapen (met 4 jaar en 2 maanden).
het komt als de tijd rijp is.

groet,

ana

De schoolkeuze van Nele gaat voor ons ook nog moeilijk worden.
Jurriën en Debbie zaten gewoon op de katholieke school hier 5 min vandaan. Maar de zorg is daar niet goed. De leerlingen volgen het systeem en het systeem niet de leerling. Dat beviel ons niet.
Maar... hier in ons dorp zijn alleen maar katholieke scholen die onder dezelfde directie vallen. Geen keuze tussen andere onderwijssystemen.
Ik hoorde laatst ook mensen die het Jenaplan-onderwijs zo goed vinden. Daar zitten hun kinderen bv 3 schooljaren bij dezelfde leerkracht. De kinderen leren ook op hun eigen nivo per vak. Eigenlijk precies zoals goed zou zijn voor een kind.
Als ik een ander onderwijssysteem zou willen voor Nele moet ik ook ver gaan rijden. Echt naar de stad. Dat heeft voordelen en nadelen. Voordeel is dat Nele meer van zich af zal leren bijten. In een stad zijn de kinderen toch anders dan in een dorp. Maar het nadeel is dat ze hier in de wijk niet echt vriendschapjes opbouwt. (ook niet als we haar op een andere school hier in het dorp doen en die kans is toch groot)
Dit gaat voor ons nog een moeilijke keuze worden.
Kiezen we voor de makkelijkste weg? De school waar Debbie en Jurriën op zaten? (het risico op slechte zorg)
Of voor een school elders in het dorp?
Of zelfs voor een school buiten ons dorp?

Verder krijgt Nele dezelfde grenzen als Jurriën en Debbie. Ze mag ook echt niet alles. Maar 's nachts? Ik denk zelf ook wel dat dit over zal gaan. Maar is ze dan niet door en door gewend om bij mij te slapen?
Als ik ze bij mij ligt, slaap ik als een blok en word ik niet wakker genoeg om haar in haar eigen bed te leggen. En daar zal ze op het moment gaan  huilen zodra ze haar matras voelt. Ik verwacht dat deze groeisprong ook weer wel voorbij zal gaan. Hopelijk gaat ze daarna weer in haar eigen bed slapen.

Dit is een mooi artikel over attachment parenting. Ik heb me heel lang afgezet tegen het idee dat ik in een hokje zou passen, maar onze opvoedstijl heeft toch wel veel AP-achtige kenmerken, geloof ik. En tegelijkertijd geven we grenzen aan, zijn we consequent, en nemen wij de beslissingen. En we slapen in het algemeen niet samen 
Lang BV geven, dragen en Rapley zijn bij uitstek dingen die ook bij AP passen. We bedrijven hier dus AP the She-way. 

Oi anouschka, dat doet au... niet alleen aan je oren, maar ook in je hart. Nele is nog duidelijk niet uit de spurt vandaan, knuffel haar nou maar gewoon lekker! Dat zelf slapen in haar eigen bedje, komt wel weer!

Dikke knuf!

Wij zitten ook met hetzelfde wat slapen betreft hoor. Emma slaapt moeilijk in 's avonds en het is vaak drama hier om haar in bed te houden. Ze komt er steeds uit met weer een ander smoesje. Ook 's nachts kruipt ze tussen ons in en slaapt dan heerlijk verder. We nemen het maar zoals het is. Op het moment zegt ons gevoel dat het beter is dat ze dan maar lekker tussen ons in slaapt. Maar we willen graag dat ze in haar eigen bed begint, zodat ze dat ook als een veilige plek ziet.

Emma is een heel gevoelig kind, heeft veel indrukken te verwerken en kan de dag moeilijk loslaten. Ook geeft ze zelf aan dat ze het niet fijn vindt om alleen te zijn. Vind ik heel zielig als ze dat zegt. Ik wil niet dat ze zich alleen voelt. Dus probeer ik haar te sussen en zeggen dat papa en mama beneden zijn en niet weggaan. Maar ze wil het liefste dat je bij haar blijft. Ik weet niet waar we goed aan doen. Maar het laatste dat ik wil is dat ze zich niet begrepen of in de steek gelaten voelt.

Jent slaapt vanaf het begin al prima. Eerste 4 mnd bij ons, daarna zonder problemen in zijn eigen bed. Hopelijk blijft dat zo. Is ook een goed teken toch?

Maar ik denk dat je je gevoel moet volgen. Ik hou er absoluut niet van als ik mijn kinderen moet laten huilen en Bram gelukkig ook niet. Wat iedereen ook zegt.

Over de school. Gelukkig is hier in Middelburg 1 katholieke school (bijna iedereen is hier gereformeerd, maar wij dus niet) en daar gaan Emma en Jent heen. Deze school staat ook heel goed te boek en is dichtbij ons. Hebben we geluk mee.

Maar ik denk niet dat wij echt aan AP doen. Ik vind het op veel vlakken wat ver gaan. Vooral dat gedeelte van je kinderen niet naar school doen.

Weet je wat het is? Ik word op het moment een beetje gek hier. Nele zit volop in een groeispurt. Jurriën en Debbie vragen uiteraard ook hun aandacht. John piept er tussenuit zovaak hij wil voor zijn hobbies. Maar wanneer mag ik eens een hobbie hebben? Zelfs hier een berichtje tikken doe ik in etappes omdat er constant iemand tussen komt. Of Nele hangt aan mijn benen of er roept weer iemand. Mama doe je dit? dat? Anouschka kom eens!
Wel verdorie toch. Ik ben er ook nog!!!
Waarom kijk je zo boos? vroeg John net. Ik zei: Omdat jij doet waar je zin in hebt en ik kan doen wat jullie me een hele dag EN nacht opdragen.
Dat ligt aan de borstvoeding, zei hij. Nele hangt zo aan jou door de borstvoeding. Als je nou eens van die poedermelk gaat geven, dan gaat dat wel over en dan kan ik haar een dag meenemen zodat jij kan doen wat je wil.
Ja hoor, net of ik hem vroeg een dag op de kinderen te passen. Nee, zei ik. Het gaat om een uurtje. Dat ik een uurtje even wat kan doen. Was in de kast leggen, een hamsterkooi schoonzetten enzovoort.
Ja, ik ben de kwaaie weer, zei John. Ik heb net boodschappen gedaan en nog is het niet goed.

Dit gesprek ging nog even door. Ik heb een korte nacht gehad. En dan een hele dag; doe je dit doe je dat. Dat ben ik gewoon beu. Dat is toch begrijpelijk?

Maarre... wat Nele betreft. Ik ga het liefst op mijn eigen gevoel af. En dat is Nele bij mij in bed. Maar het put me op het moment wel uit. Zeker als iedereen veel van me vraagt. John kan makkelijk wat van me overnemen. Maar als hij dan zelfs vanmiddag perse naar een vergadering moet en dadelijk weer tot diep in de nacht in de corsotent zit, heb ik het wel eens gehad. En we moeten nog een muis uitroeien want die zat gisteravond in de hamsterkooi!!! Help!!

Zo, dit is mijn relaas. Staat hier geloof ik niet helemaal goed. Maar ik wou eigenlijk ook maar even zeggen dat ik verder ga met op mijn gevoel afgaan wat Nele betreft. Ik heb bij Jurriën en Debbie dat ook gedaan en dwars tegen de adviezen van anderen ingegaan. Nele slaapt wel heel graag bij mij. De anderen hebben dat minder erg gehad dan zij. Maar het zal wel een keer overgaan toch?