maar ik doe het toch!!
Manlief heeft maanden en maanden erover gehad dat hij een laptop wilde. Die hebben we dus sinds een paar maanden. Afgelopen vrijdag was hij jarig en kreeg een laptoptas zodat hij hem eindelijk mee kan nemen in de bus. USB-muis erbij, kortom alles erop en eraan. Hij heeft ook al wat spelletjes gekocht om onderweg te spelen. Kortom helemaal opgetogen ging hij gisteren weg met dat ding.
Gisteravond om kwart voor acht stopt er een taxi voor de deur. En manlief komt eruit. Kots en kotsmisselijk en draaierig. Dat is hij dus geworden van het laptoppen in een hobbelige bus
en had dus geen fut meer om nog een half uur in de kou te wachten op zijn bus vanaf het station naar huis toe.
Ben ik nu heel slecht dat ik hier vanbinnen toch wel erg om moet lachen?