ben vanmorgen weer met wouter bij de huisarts geweest,nadat hij deze maand 2 keer een oorontsteking heeft gehad en een luchtweginfectie(allebei de keren antibioticakuur),is hij nog steeds ziek.
hij piept,roggelt,hoest en ademt zwaar.
we kwamen binnen en wouter herkent de huisarts al(ja,ja nu wordt het toch echt erg)
ze heeft weer naar zijn longen geluistert,en vertelde me dat zijn longen nog steeds vol zitten.
ze heeft heel lang naar zijn hartje geluistert,en kwam zelf ook tot de conclusie dat hij piept.
nu heeft hij naast zijn eigen pufje(daar zijn we 2 maanden geleden mee begonnen) een extra pufje gekregen,ik moet hem dat nu 4 keer op een dag geven.
ze wil wouter volgende week weer zien,ik maakte nog de opmerking:zijn uitslag in zijn gezicht is ook nog niet weg,waarop de arts daar maakte ze zich geen zorgen over,maar over zijn longen wel....HELP.
ik kwam thuis en marco zei waarom heb je je niet laten doorsturen?
heb vanavond gewerkt en mijn collega's zeiden dat ook,wie weet wat er uitkomt,je huisarts is geen longarts.
ik ga morgenochtend toch maar weer bellen,dat ik naar het ziekenhuis wil.
is dit raar?...overdreven?
voel me zo schuldig tegenover wouter dat mannetje snapt er niks van en hij probeert zo vrolijk te doen.

He jeetje zeg
en nee, niks overdreven, bellen, als het om je kind gaat kan je beter een keer teveel bellen en doorverwijzing krijgen dan te weinig
 

Helemaal niks overdreven hoor, zeker niet als het een kind betreft, liever 10 keer voor niks gebeld dan maar af blijven wachten, al die ABkuren zijn ook weer niet goed.

Dikke  Nicole

Wat vervelend voor jou en Wouter! Ik hoop dat je snel in het ziekenhuis terecht kunt. Ik vind het ook heel logisch dat je een doorverwijzing wilt. Het gaat tenslotte om zijn gezondheid en je bent zo te lezen al best een tijd aan het tobben.

Heel veel sterkte en beterschap voor Wouter.

Groetjes, Ziva

lieve allemaal
ben net terug met wouter uit het ziekenhuis,hij is vannacht zo benauwd geweest.
ik heb vanmorgen de dokter gebeld,en moest eerst bij haar langskomen,zijn hartfunctie bleek ook niet goed te zijn en hij klonk benauwder dan gister.
ik had vannacht meteen moeten bellen zei de huisarts,terwijl zij me gister weer naar huis stuurde met een pufje.
binnen een uur moest ik in het ziekenhuis zijn,hij is na gekeken door een kinderarts en hij heeft een virus infectie op zijn longen,hij is verneveld,en wouter vond het lekker,hij hield zelf het apparaat vast.
zijn longen werden daarna bekeken en ze waren al verwijd,dat is positief.
ik moet hem nu 4 keer een pufje blijven geven,en over 4 weken moeten we terug komen bij de kinderarts dan moet het verbetert zijn zo niet dan volgt verder onderzoek.
gelukkig mochten we naar huis,maar mocht het vannacht weer minder worden dan moeten we meteen terug komen.
wat ben ik blij dat ik mijn moederinstinct heb gevolgd,ik las net jullie berichtjes en toen kwamen alle emoties eruit
maar bedankt dat jullie met me meeleven.
ik heb donderdag nog een afspraak met de huisarts en ik wil toch dat zijn bloed wordt onderzocht.

Oi dat is schrikken meis!!! Jakkie bah! Fijn dat het vernevelen zo goed hielp, dat geeft hem al een berg meer ruimte in zijn borstkasje!

Waarom wil je bloed laten prikken? Qua eventuele allergie komt er vaak niks uit he? Of wil je op andere stoffen laten controleren?

Kom nu eerst maar een beetje bij en knuffel je mannetje maar lekker! Hij zal ook wel wat van slag zijn door alle gebeurtenissen.. Sterkte meis!

 

Oei, da's heftig allemaal. Zo'n kleintje zo benauwd, da's afschuwelijk. Waarschijnlijk merkte Wouter meteen dat dat vernevelen hem wat meer lucht gaf.
Ik hoop echt dat het nu wat beter met hem gaat en dat jullie de avond en nacht goed doorkomen. Nooit twijfelen als je denkt dat er iets niet goed is. Zoals je hebt gemerkt, had je moederinstinct het bij het rechte eind. Ik kan me voorstellen dat als je dan weer thuis bent, dat dan alle emoties er even uitkomen 

Ik ben zelf als baby ook met grote regelmaat naar het ziekenhuis gebracht vanwege longproblemen en hevige benauwdheid. Uiteindelijk zijn mijn ouders
met mij naar het universitair longcentrum Dekkerswald in Nijmegen gegaan (onderdeel van het Radboud). En daar hebben ze mij en mijn ouders heel goed begeleid. Uiteraard eerst allemaal testen en vervolgens een behandelplan obv een kinderlongarts. Die arts gaf ook idd altijd aan dat de ouders
de specialisten zijn. Alles werd in goed overleg gedaan. Ik weet niet of je toevallig in de buurt van Nijmegen woont. Maar elders zullen ze vast ook kinderlongartsen hebben. En die kunnen je echt goed helpen, mocht het nodig zijn.

Veel sterkte en een knuffel voor Wouter 

Jeetje joh wat naar.
Goed dat je naar je moeder gevoel hebt geluisterd!!
Blijft altijd moeilijk, toch bang dat ze vinden dat je je aansteld en een overbezorgde mama bent.
Maar jij kent je kindje het beste!
Hoop dat hij snel opknapt en de pufjes voldoende aanslaan.
Heb je de puf ook besproken met de kinderarts in het ziekenhuis?
Onze kinderarts vond de puf die wij hadden van de huisrats veel te weinig, dus vraag het even na als je het niet weet.

Wel schrikken met je kleintje in het ziekenhuis, pas thuis met weer wat rust besef je hoe spannend het allemaal was...

  Ageeth