Dominiek is ook al een tijdje aan het sukkelen met zijn gezondheid. Een paar weken terug zaten we in bad en ineens begon hij te klappertanden en hij leek gewoon blauw te worden. We hebben hem direct afgedroogt en warm aangekleed en hij bleef maar zeggen "bwwwwaah" wat dominiekaans is voor "Ik heb het koud" Hij voelde ook gewoon koud. Nog geen uur later zat meneer ineens op 40.1c en was zo slap als een vaatdoekje. 3 dagen flinke koorts gehad voordat de huisarts naar hem keek. 'opkomende Oorontsteking' lidocaindruppels gekregen om de pijn in zijn oor te verzachten en een soort otrivin om zijn holtes vrij te maken. De huisarts dacht dat als de druk eraf was de ontsteking bij zijn trommelvliezen niet door zou zetten. En waarempel, de volgende dag had ik mijn manneke weer helemaal terug.

Een week later, eerste dag kdv gehad alles was goed. Tot hij savonds net een uurtje lag te slapen en ineens gillend wakker werd. Hij had zijn hele bed ondergespuugd. Alles direct verschoont alleen maar zodat hij het binnen een paar minuten weer onderspuugde. En voor twee dagen lang hield hij amper wat binnen en had hij de meest vieze diarree luiers die je je kon voorstellen. En zo ineens was het weer over (geen koorts gehad)

En nu afgelopen vrijdag ineens weer. Eerst veel spugen gevolgt door koorts. En maar weer alleen willen slapen, het liefst in mijn armen. Weer een weekend waarin ik voornamelijk heel zure wasjes heb gedraait en mezelf heb voorgenomen "maandagochtend bel ik de dokter". Maar nee, zondagochtend 07:00 staat er een blakend mannetje naast mijn bed "MAAMMAAA DE-UIT" "DIDO BUH'neden, tiesie" (dat hoef ik niet meer te vertalen toch  ) En de hele zondag was hij weer op en top zichzelf. En ook Maandag verliep alles zoals normaal.

Maar van maandag op dinsdag weer zoveel gespuugd. vanmorgen spuugde hij zijn drinken uit voor hij zijn beker had neergezet. Heel sneu. Maar hij stond erop dat hij naar het kdv wilde. Dus in goed overleg mocht hij heen (behalve het spugen was hij niet hangerig ofzo en hij had ook geen koorts). maar vanmiddag moest ik hem al ophalen omdat hij wel hangerig werd en nergens zin meer in had. Hij vloog mij ook om mijn nek toen ik hem kwam halen. Eenmaal thuis gevraagd wat hij wilde doen (alles wat ik voorstelde werd beantwoord met een hele verdrietige/boze NEE). Ik moest van hem op de bank gaan liggen, toen pakte hij een dekentje en deed die over mij heen, vervolgens kroop hij in mijn armen en zei "mama ggggg, Dido ook" (Mama slapen, Dominiek ook") en hij heeft 2 uur in mijn armen liggen slapen. Toen we weer wakker werden gloeide hij weer van de koorts. Dus ik heb nu weer een afspraak, donderdagochtend om 08:15 kunnen we heen. Ik hoop dat ze wat kunnen vinden wat dit is echt zo sneu voor het manneke.

Hij blijft trouwens steeds aangeven dat hij pijn heeft in zijn mond/neus en zit nu ook de hele tijd met zijn vingers in zijn neus. Ben benieuwd of dat er wat mee te maken heeft.

Deze zijn van de eerste keer dat hij zo ziek was (2 weken terug)

Ah sneu voor het mannetje!!!! Een buikgriep die niet doorzet? Hier duurde hij voor Renée van zondagnacht tot en met vrijdag... Alles kwam eruit en pas laatste dag(en) kon ik het met para zetpil tegenhouden... zodat ze iig weer wat vochtige luiers kreeg.

Holtes schijnen kinderen nog niet te hebben, zegt kinderarts (had vermoeden dat Anne haar holtes vol zaten, arts zei dat kinderen die nog niet hebben) Maar misschien de amandelen?

Hoop dat de huisarts donderdagochtend wat voor jullie kan betekenen!!! Dit is zo sneu voor Dominiek!

 

Arme Dominiek, heel veel beterschap! ik hoop dat het gauw over is.
  rebeca

ow, sneu voor hem!
Beterschap en knuf voor je mooie ventje!

Groet Ageeth

Nou we zijn weer terug. Hij heeft een fikse middenoorontsteking. En hij krijgt nu een AB-kuur van een week. En domperidon-zetpillen voor als hij weer moet spugen zodat hij de AB er niet uitspuugt. En hij heeft zich echt keurig gedragen. De arts in opleiding heeft eerst naar hem gekeken en later de gewone huisarts er ook bij. En hij liet alles toe en gaf zichzelf na elk onderzoekje een applausje . De dokter heeft ook een splinter uit zijn vingertje gehaald en dat was ook al redelijk ontstoken, en hij heeft niet eens met zijn vingertje getrokken, bleef keurig zitten toen de dokter met een pincet het wondje openmaakte en de splinter eruit trok. En daarna echt apetrots omdat hij van beide dokters en van mama een applausje kreeg.

Au dat doet zeer!!! Hoop dat de AB kuur snel aanslaat en hij weer zijn eigen ondeugende zelf wordt! Bikkeltje, die Dominiek hoor! Splinters eruit halen is geen leuk klusje!

 

Ow naar Melissa.
Hoop dat hij snel de ondeugende zelf is!

  en beterschap voor je stoere mannetje!

Lievvvvvvvvvvv 
Renée doet mij ook in dat soort dingen na.. hoe ziek je je ook voelt, je hart loopt even helemaal over...

Hopelijk is hij de komende dagen net zo lief voor je Melissa, van harte beterschap hoor!!