Nou we zijn weer thuis van een dagje zkh. Vandaag zijn zowel Nikki als Julia aan hun oogje geopereerd. We moesten eigenlijk om 8:00 in het zkh wezen maar we werden gisteren gebelt dat ze ons pas om 11:00 verwachten omdat hun operatie's uitgestelt waren ivm te weinig slaapdokters(kan ff niet op het andere woord komen spellingswijs dan). Balen maar oke wat doe je eraan niks dus je moet je er maar bij neerleggen. Vanmorgen waren we dus om even voor elven in het zkh en daar werd aan de meiden uitgelegt wat er aleemaal zou gebeuren en wat ze daarna konden verwachten. Als eerste ging Nikki maar Nikki is normaal al een bangeschijterd dus die was echt helemaal over haar toeren en ik mocht niet weg en ik moest bij haar blijven. Uiteindelijk hebben ze op de o.k. haar infuus geprikt en Nikki was echt helemaal de weg kwijt. Ik heb geprobeert zo kalm mogelijk tegen haar te blijven praten om haar maar af te leiden, maar dat lukte niet echt ze ging dus heel onrustig haar narcose in. Toen ze eenmaal sliep ben ik weer naar beneden gegaan om Julia voor te bereiden. Kom ik in die kamer komt ze op me af springen en huppeld mag ik nu mijn hemdje aan. Mag ik nu in bed. Ik wil de dekens over me heen nou jullie begrijpen ik kreeg daar een beetje de slappe lach van. Nikki brult de hele boel bij elkaar en zij staat gewoon te springen. Toen Julia naar boven mocht, mochten we allebei mee want Nikki zou er bijna uitkomen. Boven gingen ze bij Julia haar infuus prikken. Julia vond dat machtig interesant ze gaf geen kik en liet geen traan. Op de o.k. vond ze alles machtig mooi. Ze ging heel rustig slapen. Ondertusssen werd Nikki wakker. Heel even moest ze huilen en wilde in haar ogen wrijven maar dat mocht dus niet dus moesten we haar handen even vasthouden maar ze had vrij snel door dat dat niet mocht en werd ze ook rustig en  kreeg ze koud washandje om op haar ogen dat gaf wat verkoeling.

Op de afdeling gekomen ging ze een filmpje kijken en was het wachten op Julia. Rond half vier kon ik voor Julia naar boven nou zo rustig als ze erin ging zo onrustig kwam ze eruit! Huilen en maar in haar ogen willen wrijven. Dus ik heb echt moeten vechten om haar handen uit haar ogen te houden. Mama laaaaat mijn handen los, maaaamaaaa laat me los en maar huilen en huilen zo zielig. Op de afdeling dacht Nikki van wat doet die raar. Gelukkig ging ze uiteindelijk nog even slapen, maar werd ze later toch weer huilend wakker. De zuster heeft haar uiteindelijk nog meer pijnstilling gegeven en mochten we naar huis Gelukkig want Nikki was al bang dat ze zou moeten blijven slapen omdat het buiten al donker begon te worden.

Eline en Jarno waren bij oma en opa en die had een pan macaroni voor ons klaar staan. Julia viel daar gelijk weer in slaap. En nu liggen ze allebei lekker te slapen en moeten we morgen om 9:30 nog ff op nacontrole komen. Wat ze dan gaan doen ik mag hopen niks want ik denk dat als hij alleen maar naar ze wijst schieten ze in de stress maar goed we wachten af. Ik hoop dat ze het in 1 keer goed hebben gedaan.

Liefs Kirsten

Hoi Kirsten,

wat fijn dat het weer achter de rug is. Ik ben benieuwd hoe de arts het vandaag vind bij je dames.

Fijn ook dat je andere ukken in goede handen waren en er lekker een pan eten klaar stond toen jullie thuis kwamen.

@ Nynke, hier krijgen ze eerst verdovende zalf, dan een infuus en dan pas de narcose. De eerste keer dat Rick zijn neusamandel geknipt werd had hij toen hij bij kwam een infuus in zijn voetje omdat die in zijn handje toch niet goed was gegaan.

 

Zo nu even een up-date.

Ben vanmorgen met de meiden op nacontrole geweest. Stelde opzich niet zoveel voor ware het niet dat ik pas een uur later geholpen werd. Hij heeft alleen maar even met een lampje in hun ogen geschenen en dat was het. Ze mogen nu wel hun pleisters afhouden dus dat is wel gunstig. Nu moeten we over 2 weken weer op controle komen en dan hoor ik of Nikki weer mag zwemmen.

Verder hebben ze goed geslapen alleen Julia was er om 4:30 en toen heb ik haar bij mij in bed genomen. En Julia heeft vanmorgen een klein beetje gespuugt maar heeft verder nu geen last meer van misselijkheid.

Ze hebben er nog een klein beetje pijn aan zeggen ze maar ze spelen lekker ze zijn alleen nog wel een beetje duf. Maar goed ik vind dat ze zich goed houden ben echt trots op mijn meiden.Hun ogen zijn rood in hun oog hoek maar je ziet wel al dat ze recht staan in ieder geval rechter dan voor de ingreep.

@Nynke,
Ik wilde juist heel graag dat ze allebei tegelijk geholpen werden want als 1 van 2 had gezien hoe de ander nu eruit ziet had ik denk ik een heel groot drama gehad om de ander mee te krijgen naar her zkh en Michel was ook mee dus er was ten alle tijden 1 van ons bij de meiden.
Tegen mij was vertelt dat ze inprincipe liever vanaf 1 jaar een infuusje prikken ipv een kapje. Dat kapje hebben ze ook al eens gehad toen hun amandelen eruit gingen nou die gingen echt niet rustig slapen hoor. Ze waren echt helemaal over hun toeren toen en het duurde veel langer voordat ze weg waren en dat was nu zo gebeurt.

Liefs Kirsten

Fijn dat het achter de rug is Kirsten!
Kan me het gevoel nog goed herinneren van het wakker worden, het enige wat je wilt is in je ogen wrijven maar dat mag dan idd niet.
Snap goed dat ze daar boos van werd.

Mooi dat je nu al het resultaat kan zien, zal nog even rood blijven maar een goed teken dat ze zo lekker aan het spelen zijn al!
Vinden ze het niet eng bij elkaar om het te zien?
Weet nog dat mijn zus me erg eng vond met die rode ogen haha.

Beterschap voor je meiden!!!
Groet Ageeth

Wat fijn dat alles goed is gegaan en dat je al verschil kan zien,een dikke knuffel voor je meiden.

Oh dat is rood zeg. Maar ondanks dat zien ze er vrolijk uit!!!

 

Dat ziet er goed uit zeg! Had het heftiger verwacht. Wat zijn die chirurgen toch knap dat ze dat bij een oog zo kunnen doen! Goed om te horen dat ze er lekker vrolijk bij zijn, dat maakt het (tussen het druppelen door) toch makkelijker voor hun en jou.

Gelukkig lukt het ze nu redelijk om uit blijven maar ja soms doe je het ook zonder dat je er erg in hebt. Maar ik ben echt super trots op mijn meiden ze doen het erg goed. Nikki steekt alleen een beetje haar kop in het zand en wil het er niet over hebben en wil ook niet dat de mensen te veel aan haar vragen erover en niet kijken naar haar ogen. Julia daar in tegen showed aan iedereen haar ogen en laat trots haar zkh-bandje(die ze nogsteeds om heeft) zien.

Liefs Kirsten