Hi,

We zijn net terug van het ziekenhuis, Lynn heeft een EEG scan gehad, Herbie was mee naar binnen, ik moest buiten wachten met Liam.
Liam had zich tot het dak toe volgescheten, ieuw, en uiteraard had ik geen reserve kleding bij me, wat ik normaal wel altijd heb. Pff had alleen een romper een een truitje bij me, en het truitje was van Lynn. Dus ik  gevraagd of ze in het winkeltje kleding verkochten, nee. Vrouwtje bij de kinderafdeling een broekje gehaald, was echt kei lief.
Ondertussen hoorde ik Lynn kei maar dan ook kei hard brullen in die kamer. Ik brak helemaal, jezus wat is dat zielig zeg. Moeten een een soort van muts op, en in die gaten wordt er een spuit met gelei ingespoten anders maakt het geen contact, ofzoiets. Was echt super zielig.
Volgende week donderdag krijgen we uitslag van die scan.

Papa zei dat ze het wel kei goed had gedaan, en dat ze na dat kwartier krijsen wel goed stil had gelegen. Ik snap niet dat ze niet een meer vriendelijke methode kunnen uitvinden, zeker vor die kleintjes, goed, voor ons zal het ook niet gaaf zijn, maar wij kunnen ons eroverheen zetten, maar ach germ zo'n kleintje niet.
Ze heeft net wat gedronken, en ligt nu in bed bij te komen, viel volgens mij wel meteen in slaap.
Wat zielig zeg, Herbie en ik hebben van de week het erover gehad, en hij zei bang te zijn voor de onschuld wat je dan uit het kind haalt, en nu kan ik zien wat hij bedoelt. Dat gezicht van Lynn spreekt echt boekdelen. IK hoop niet dat ze dit als trauma gaat ervaren.

Ik zou willen dat ze eens kei en keihard vooruitging, dan hoefden we dit allemaal niet meer te doen, maar de pest is, als er niks uitkomt uit die scan, dat ze bloed moet laten prikken en onder mri, pff nog meer doktertjes en zo.

Vanochtend bij manuele therapie geweest ook nog, en hij zei dat Lynn lichamelijk goed in elkaar zit, er zit niks vast wat haar ontwikkeling zou belemmeren, al had ik eerlijk gezegd dat het liefst gehad, was ze misschien gekraakt geweest, en dan kon ze zich verder ontwikkelen, maar goed we wachten af.

 

X

In die gaatjes krabben ze de huid een beetje kapot. Dan spuiten ze er een soort van gel in waarop die electroden op de muts en huid vastgemaakt worden. Dat krabben is inderdaad niet fijn! 

Ik wou ook dat jullie dit allemaal niet hoefden te doorstaan. Onze kids hebben die EEG ook gehad. Maar waren wel wat ouder. Debbie was 5 jaar. En die lag als en pop voor zich uit te staren. Toonde juist geen gevoel. (kenmerkend voor haar en haar vorm autisme)
Heel veel sterkte met de volgende onderzoeken. 

Dat gaat je echt door merg en been als je je kindje zo hoort krijsen. Ik kan me voorstellen dat je je vreselijk machteloos voelt op dat moment.
Hopelijk slaapt ze vannacht goed. En nou maar wachten....Ik duim voor jullie voor een goede uitslag.
 

He Joyce toch...
Bahbah... maar anderzijds, nu wordt er al iets gedaan. Hopelijk werken de med's goed. En veranderen ze haar karakter niet. Let daar goed op hoor! WAnt mijn neefje is er zo druk door geworden en zelfs agressief. Maar die heeft een hele hoge dosering en misschien wel een ander medicijn dan Lynn.

Sterkte ermee hoor!
 

Gelijk heb je hoor Joyce!
Maar als je haar in de gaten houdt, merk je dat wel, mocht ze veranderen. Bij mijn neefje is het echt overduidelijk. (helaas wel ja. Hij duwde moedwillig Nele achterover op de grond en ging erbij staan lachen.  Dit is nog maar 1 vb.)

Jeetje joyce je gedachte nu toch bevestigt, hopelijk word je volgende week weer wat wijzer en weer wat info om allemaal te verwerken.

Dikke  voor Lynn en jullie natuurlijk.

Pfoe, epilepsie! Dat is heftig om te horen. Heb je het aan haar gemerkt, of een vermoeden gehad, buiten die momenten dat ze even wegviel dan? Wat gek dat ze zeggen dat dit er niks mee te maken heeft. Dat geloof je toch bijna niet?

Heel veel sterkte met je meisje!!!

 

Lieve Joyce wat een schrik toch..   wil je toch sterkte wensen al heb ik nu even weinig woorden