Volgens mij hadden we het hier al grotendeels over gehad, kijk nog maar eens in het oude topic.

Vind je het erg vervelend als ze bij jou slaapt? Ik vond het altijd wel erg knus en gezellig en ik kwam zo zelf meer aan mijn nachtrust toe dan als ze ergens anders "moest" slapen. De eerste maanden zijn achteraf gezien zo voorbij.... alleen als je er middenin zit, lijkt het wel eeuwen te duren. 's Avonds ging ik niet weg, werden mijn meiden ook erg onrustig van. De eerste maanden of jaren volg ik mijn kinderen zoveel mogelijk in hun behoeften. Geeft het minste spanning en minste gevecht.

Groetjes Nynke

Nee hoor, het heeft gewoon even tijd nodig. Ze heeft negen maanden in je buik gezeten en jouw geluiden gehoord... en na de bevalling is het dan een beetje cru om te verwachten dat ze gelijk zonder al die geluiden kunnen slapen. Je kan straks als de overstap wel wat groot is voor haar, een cosleeper naast je bed maken, zodat ze wel in eigen bedje ligt, maar toch nog dicht bij jou... allebei eigen matrasje en je kan dan net zoveel tegen elkaar aan schuiven als jullie zelf willen.

Met nachtvoedingen is het gewoon ontzettend fijn en makkelijk als je lekker dicht bij elkaar ligt. Ik heb mijn jongste dochter vanaf een maand of zes overdag in haar eigen bedje leren slapen (sliep ze beneden bij mij niet meer omdat zussen veel herrie maakten) en begin van de avond lag ze in eigen bedje... pas bij de eerste nachtvoeding kwam ze bij mij en bleef ze bij mij. Die nachtvoeding schoof vanzelf steeds een stukje op... totdat ze alleen nog maar vanaf een uur of vijf/zes bij me lag.

Het is een natuurlijk proces, je kan het hier en daar een beetje sturen... maar echt omgooien wordt meestal drama. Rustig stapje voor stapje is veel vriendelijker en respectvoller voor je kind.

Groetjes Nynke