's Ochtends vroeg op tijd vertrokken op de fiets naar het ziekenhuis.
Daar aangekomen werden we hartelijk begroet en naar de kamer gebracht.
Kamertje met nog 3 andere kindjes ( 2 maal die waren er maar heel kort ) en nog een ander kindje wat we kenden van de instructiefilm, ook amandelen eruit.
haar bedje :
Schortje aan en wachten maar om 10 over 8 werden we naar boven gebracht.
Mama een apenpakkie aan en wachten tot ze ons kwamen halen.
Toen kwam er een andere kno arts aan oh keel en neus amandelen.
Ik was verbaasd want ze zouden alleen keel doen, maar goed 2 vliegen in een klap, scheelt weer een pak ellende kunnen die amandelen ook niet gaan vervelen :+.
Het team van anesthesie en de 2 KNO artsen! was super lief en leuk met haar O+ echt geweldig _O_ Helaas ging het infuusnaaldje zetten mis wegens lastig te vinden en ook nog eens rollende aderen :X
Maar stoer als ze is heeft ze ondanks de traantjes van de schrik zich kranig gehouden, en zelfs gekeken :o
Narcose erin en weg was ze..
Om mezelf vervolgens half uur te verbijten en te zenuwlijden
En mocht ik weer bij haar, waar ze wakker aan het worden was van de narcose.
Dat vond ik zelf een heel naar gezicht, haar zo hulpeloos vol pijn en verwarring en angst.
Ze heefthelaas wel op de narcose gereageerd op de propofol daar zit soja olie in, en die valt normaliter onder de grens en reageert daar eigenlijk geen mens op , maar ja uitzonderingen moeten er zijn.
En dan krijg je dit :
Lolo ferrari lips
Gelukkig zakte het ook vrij snel allemaal weg ze zijn nog wel wat dikkig en blaren er op maar medisch gezien was het helemaal op orde
Werd het op het einde van de dag.
En is ze echt heel goed gemonitord
Dus mijn paps is haar na het werk komen halen, naar huis gebracht en daar op de bank gelegd.
Ze heeft nog paar keer gehuild met drinken en ijsjes eten en vanochtend ook nog paar keer, maar ze heeft net zo huppa een heel ijsje zelf gegeten zonder tranen. En geeft aan dat het minder pijn doet.
Ik sta verbaasd over haar enorme pijn grens, gezien ze sinds gisteren ochtend 12 uur maar 3 maal een zetpil gehad heeft van 240 waar ze normaal 500 mg per 4 uur krijgen + eerste 3 dagen diclofenac.
Behoorlijke pijngrens heeft ze dus.
Anesthesist wil liever niet teveel medicatie geven ivm de hypergevoeligheid, dus zolang ze dit goed trekt des te beter.
Mocht ze nu echt weer heel veel pijn hebben gehad dan hadden we terug gemoeten.
Kinderafdeling heeft noggebeld om te vragen hoe het gegaan is en hoe het nu gaat.
Ze waren hartstikke tevreden en hebben me nogmaals op het hart gedrukt als het niet gaat ik moet bellen.
Ik ben zo blij dat het zonder al te gekke dingen relatief goed gegaan is, de propofol wordt wel lastig en bespreekpuntje bij de kinderarts voor in de toekomst, maar dat zien we dan wel allemaal. Soms moet het maar even en dat was nu het geval en de uitstekende begeleiding en zorg maakten dat ik het allemaal als een "fijn iets" heb kunnen ervaren.
Vooral ben ik ontzettend trots op mijn meisje die zo sterk en dapper is geweest en nog is, en ondanks de pijn nog de kno arts een knuffel wilde geven op de verkoever O+ mijn Arwen O+