Ik heb me niet laten registreren en heb ook geen nee gezegd. Ik wil het aan mijn naasten over laten of ze het willen ja/nee. Als je donor bent, moeten ze binnen bepaalde tijd dat orgaan bij je verwijderen... en wordt bewust afscheid nemen wel erg bemoeilijkt. Zoals wij als gezin afscheid hebben genomen van mijn moeder, was pijnlijk mooi... gewoon met z'n allen samen, geen tijdsdruk, geen last minute operaties meer...

Het afscheid nemen, is voor mij toch een doorslaggevende factor, ik weet hoe belangrijk dat stukje tijd en gelegenheid is. Hoe pijnlijk het ook was, ik zou die laatste uren bij mijn moeder niet hebben willen missen! Dan maar egoïstisch... maar je praat hier wel over iemand waarvan je houdt.

Daarom is mijn beslissing dat mijn lijf in hun handen ligt. Orgaandonatie ben ik niet op tegen, wil er graag een ander mee helpen, maar mijn eigen gezin gaat voor! Zij mogen beslissen, doen wat voor hun goed voelt.

Ja dat weten ze... in mijn eigen gezin (vader/zus) is het natuurlijk heel vlot al besproken. Maar toen registratie donor ingevoerd werd, heb ik het hier thuis met Peter ook besproken. De kinderen kunnen/mogen er nog niet over beslissen, zodra die tijd komt, zal ik hun ook inlichten.

Gesprekken over ziekte, overlijden en begrafenis/crematie zijn bij ons vrij "normaal" om gewoon te voeren. Mijn moeder heeft ons op haar sterfbed nog heel veel geleerd.... ben haar daar ook echt dankbaar voor.

dank je