AMSTERDAM – Een Amerikaanse onderzoeker brengt de woordontwikkeling bij jonge kinderen in kaart, door zijn eigen huis vol te hangen met opnameapparatuur.

Nadat hij hoorde dat hij vader zou worden, besloot professor Deb Roy, werkzaam aan het Massachusetts Institute of Technology (MIT), om zijn eigen huis te veranderen in een gigantische opnamestudio, meldt de BBC.

De onderzoeker was toen al geruime tijd bezig met onderzoek naar hoe spraak zich ontwikkelt bij kleine kinderen.

“Ons doel is om te begrijpen hoe het brein zich ontwikkelt. Hoe de aangeleerde en omgevingsinvloeden zich precies tot elkaar verhouden, en hoe we op die manier leren te communiceren met elkaar”, legt Roy uit.

Robots

De professor had in eerste instantie vooral interesse in het vinden van nieuwe technieken om betere robots te bouwen. Hiervoor wilde hij zich baseren op de linguïstische ontwikkeling zoals die bij mensen plaatsvindt. Gaandeweg kwam hij er echter achter dat het onderzoek naar spraakontwikkeling erg gefragmenteerd was.

“Eerder onderzoek op dit gebied bleek alleen korte momentopnames te behelzen. De in het verleden opgenomen spraaksamples waren te klein qua omvang. Een uur aan opgenomen spraak per week is niet genoeg om te kunnen onderzoeken hoe spraak zich ontwikkelt bij jonge kinderen”, vertelt professor Steven Pinker van de Universiteit van Harvard aan BBC News.

Benaderingen

“Binnen de ontwikkelingspsychologie bestaan er twee benaderingen van onderzoek. Heel veel data verzamelen van een kleine groep kinderen, of een kleinere hoeveelheid van data van een veel grotere groep. Roy rekt dit tot in het extreme op. Hij beschikt over een gigantische hoeveelheid data over een enkel kind. Zijn eigen kind”, zegt Pinker.

Big Brother

Roy, op dat moment in blijde verwachting van een zoon, besloot zijn huis te veranderen in een Big Brother-huis. Hij installeerde elf camera’s en veertien microfoons zodat hij alles wat zijn zoontje zou zeggen, kon opnemen en analyseren.

Hij nam drie jaar lang, elke dag alle geluid en beeld op in alle kamers van zijn huis. Van acht uur ’s ochtends tot tien uur ’s avonds. Hij verzamelde een schat aan data om zo de spraakontwikkeling van zijn zoontje te kunnen analyseren.

Transcript

Op basis van een transcript van alles wat zijn zoontje in die tijd gezegd heeft komt Roy tot de conclusie dat zich zogenaamde ‘woordgeboortes’ voordoen binnen de ontwikkeling van spraak bij kinderen. Kinderen leren op die manier spelenderwijs van volwassenen wat woorden betekenen.

Door de lengte en de complexiteit van zinnen die door volwassenen gebruikt worden te analyseren, komt Roy tot de conclusie dat volwassenen hun woordgebruik onbewust simplificeren totdat het kind het woord lijkt te begrijpen. Hierna gaan ze geleidelijk weer wat ingewikkelder praten. “Zo trekken we het kind als het ware de taal in”, zegt Roy.

Data

De professor benadrukt dat de resultaten nog niet door iedereen binnen de wetenschappelijke gemeenschap geaccepteerd worden als algemeen geldend. Hij heeft immers maar de beschikking over data van een enkel kind.

Hoewel in de toekomst nog genoeg gediscussieerd zal gaan worden over zijn resultaten, twijfelt Roy niet over de toegevoegde waarde ervan.

“Stel je voor dat we door deze data te analyseren een robot op menselijke wijze kunnen laten leren communiceren.”
© NU.nl/Hans Wetzels