Is het sterk? Ik denk dat ik gewoon een eeuwige optimist blijf. Ik zie de positieve kanten er weer van.

Ik heb eerst 7 dagen gewone kraamzorg gehad, toen 2 dagen verlengde kraamzorg en nu nog eens 3 dagen ultraverlengde kraamzorg omdat ik op de kraamafdeling heb gelegen.

Voor de afgelopen 3 dagen had ik een superknopje. Je drukt erop en er komt direct iemand naar je toe om al je wensen te vervullen, poepbroek? = 1 druk op het knopje, dorst? = Knopje, tv stuk? = knopje.... Ik mis mijn knopje  Verder werd mijn eten en drinken aan mijn bed gebracht, en ik heb ook nog eens allerlei leuke nieuwe mensen ontmoet.

Verder realiseert Jos zich nu heel goed dat ik er wel eens niet meer had kunnen zijn (zo ernstig is het gelukkig niet geweest trouwens). Dus op het moment is hij weer helemaal in love, hij heeft zelfs net mijn voeten gemasseerd terwijl ik op de bank lag te slapen 

Ondanks alle stress die er is geweest (en dat was een boel) is het mijn lichaam blijkbaar toch gelukt om voldoende melk voor Valentijn te maken want zonder de bijvoeding al te drastisch op te hogen is hij toch goed gegroeit in mijn ogen (al was dat ter discussie in het zh, hun vinden dat hij nog meer mag groeien, maar hij was de eerste dag 60 gegroeit, de tweede 50 en de derde 10). Dat is toch super van mijn tieten! Ze wilden hem op advies van de kinderarts voor en na elke voeding wegen, ja dat wil nogal moeilijk want hij drinkt meer wel aan de borst dan niet, en dan wogen ze hem steeds zo om het uur en hij dronk dat toch zo'n 20 a 30cc, dus ik helemaal trots, want laten we gemiddelt dan die 25cc nemen, dat keer 24 dat zou 600cc zijn, dat is hardstikke goed, al zou dat zelfs wat minder moeten zijn want hij zou nu tussende 405 en 450 moeten hebben (zo uit mijn hoofd). En hun maar zeuren. Gelukkig nog even een oppepper gekregen van Gonneke dat ik het goed deed en van de lactatiekundige van het ziekenhuis (Die zei letterlijk, ene oor in andere oor uit meis, en gewoon glimlachen, knikken en dan doen wat jij wil!). Verpleegster en kinderarts vonden eigenlijk toch wel dat Valentijn beter in zijn eigen wiegje kon slapen, daar zou hij beter van groeien (was volgens Gonneke en volgens de lactatiekundige niet wetenschappelijk onderbouwt en eigenlijk zelfs onzin) en ze wilde toch liever dat ik wat meer tijd tussen voedingen liet (ik denk dat ze liever een meetbare voeding hadden, dus dat je kan zeggen dat hij zo laat heeft gedronken, en dat hij dan zo lang heeft gedronken en bij voorkeur nog hoeveel hij heeft gedronken) maar ja, meneer drinkt een paar minuten, tut een paar minuten, neemt dan nog een flinke slok, slaapt een kwartiertje aan de borst (zonder vacuum te verbreken) en neemt dan weer een slok en ga zo maar door. Ja dat is niet te meten, ik denk dat dokters niet goed tegen dingen kunnen die niet meetbaar zijn. Uiteindelijk heeft de lactatiekundige een notitie in mijn dossier gemaakt dat ik er lag voor een longembolie en niet voor Valentijn. Dat er al meerdere specialisten zich bezighielden met Valentijns voeding en dat deze specialisten onderling al een plan van aanpak hadden bedacht. En dat ik op de hoogte was van alle ins en outs van borstvoeding en dat ze me beter met rust konden laten, ik vond het erg lief van haar.

Ja en de spuiten, het is een keuze eigenlijk. Deze bloedverdunners werken alleen als het direct in het lichaam word gespoten en het kan absoluut niet worden opgenomen via het spijsverteringskanaal. Die vorm is er ook maar dan zou het via de melk bij Valentijn komen, dus geen tabletten voor mij. Ik had sowieso de eerste weken moeten spuiten daarna zou ik over kunnen gaan op de tabletten. Nu moest ik maar bellen als ik met de bv stopte, dus direct maar gezegt dat als het mee zit dat de komende twee jaar niet ging gebeuren, dus ook de longarts keek met een scheef oog naar me en zei dat als ik toch om wat voor reden dan ook wel zou stoppen binnen 6 maanden in kon bellen en dan kreeg ik tabletvorm.

ZO en nu lekker mijn bedje in, weltrusten meiden en morgen pakken we ons borstvoedingsbeleid weer op.

Oh ps, ik hebvanmiddag gekolft omdat meneer door een voeding heen sliep en ik een nat shirt kreeg, kolfde ik 80cc!!!!! 

  gelukkig nu geen heisa meer aan je lijf en lekker thuis!

We hebben al veel via pb gedeeld, hou het hier dus maar even kort...

 

Jeetje Melissa wat heb je een hoop voor je kiezen gehad!
Enne....Ja! Dat is sterk! Zie zo´n andere Melissa dan paar jaar geleden!!
Vind dat je het echt super goed doet!!!   

 
Ageeth

Dank jullie wel meiden. Ik moet zeggen dat ik steeds meer mezelf weer begin te worden. In de zwangerschap van Dominiek ben ik verandert, heb een giga klap toen gehad, ik denk van de hormonen, ik wil het geen pnd noemen, maar ik denk zeker dat het er aan verwant was. En daar begin ik nu overheen te komen. Was wel even bang dat deze zwangerschap/bevalling mischien een herhaling zou zijn maar gelukkig niet.

En langzaam word ik weer dezelfde onverbeterlijke optimist die ik altijd was, gelukkig.

Ik heb trouwens tegen Jos gezegt dat ik voor het komende half jaar elke dag tegen hem ga vertellen dat ik zomaar een spuit in mijn been heb gezet en dat hij voor het komende half jaar elke dag terug moet zeggen "jee, wat een stoer wijf ben jij zeg" 

hahahahaa moest even nadenken over je "lolaferarritieten" maar toen ik eenmaal door had dat dat Lola Ferrari Tieten betekende, lag ik dubbel!

 

ooo meid wat spannend toch weer, hopelijk bellen ze alsnog om te zeggen dat het normaal is, maar dat zal niet anders hadden ze dat meteen wel verteld lijkt me...

En je draagdoek actie gisteren, hilarisch, durf je je voorlopig ook geen 2e keerm eer te vertonen...

Succes met wachten op het telefoontje

 

Sterkte meissie, goed dat je toch gebeld hebt hoor!! 

  Joyce

Gelukkig maar, het bleef zo lang stil dat ik bang was dat je weer opgenomen was. Doe rustig aan meis!

Nynke