En dan komt er zo af en toe zo'n bezorgde voorbijganger kijken waarom het kind zo schreeuwt... Uk gelijk stil en sjansen... mens aanbellen...

*verontwaardigde blik* heeft u uw kind niet horen krijsen?
Ja hoor, dat hoorde ik prima, wat kan ze dat goed he?
Maar dat is toch zielig???
Ehm mevrouw... hoe snel was ze stil toen ze aandacht van u kreeg?
Ja, ze hield gelijk op met huilen...
Zou ze dat doen als ze echt verdriet had?
stilte..
U bent er in gestonken... 

Nou kan ik me voorstellen dat je als voorbijganger een groot en warm hart hebt en een krijsend kind niet zomaar kan negeren (kan ik zelf immers ook niet) maar heb dan even geduld en kijk hoelang het duurt... of er een ouder in de buurt is die een oogje op het kind houdt. Ze staan hier nooit langer dan een paar minuten in het halletje en ik ga er iedere keer even heen om te kijken en te praten over wat er gebeurd is.

Poeh zeg, vandaag is er hier iemand dappere pogingen aan het doen om het wereldrecord de zenuwen van moeder op de proef stellen te verbeteren.

Stijn is vanmorgen eigenlijk vrolijk opgestaan en heeft lekker gegeten. Oke, hij wilde niet verschoond en aangekleed worden maar dat is wel vaker zo.

Op school heerlijk even met Rick zitten kleuren en op de fiets ook geen probleem.

Bij de supermarkt mocht hij zelf een wagentje rijden, helemaal super. Hij mocht wat dingen in zijn wagentje doen (wat een gezoek zeg, cakemeel zonder koemelk er in zien te vinden, koopmans is allemaal met sporen van koemelk), helemaal happy! Bij de kassa keurig gewacht in de rij zonder tegen schenen aan te rammen, super gewoon. Ook zette Stijn zonder morren zijn wagentje weg.... maar toen:

zonder reden ging hij languit op de grond middenin het pad liggen, op zijn buik, met zijn voeten op de grond schoppen en met zijn vuisten op de grond slaan, gepaard met een bijbehorend schreeuwconcert!!  Echt, iedereen die de supermarkt in of uit liep zag hem daar zijn toneelspel opvoeren. Dus ik dacht, ik negeer hem en loop weg.

Ik stond buiten en meneer lag nog middenop het pad te kijken naar een oude dame die dacht dat "zielige" mannetje te kunnen kalmeren, een grijns van oor tot oor, wat een aandacht. Maar je dacht toch niet dat hij mee ging. Dus ik weer terug, kind onder de arm, andere arm een doos eieren, margarine (wajang, ook koemelkvrij) en cakemix, dat valt niet mee.  op de achtergrond!!

Hup naar de fiets gelopen. Hij wilde vrijwillig op de fiets totdat ik het pad op reed waarover we altijd naar huis fietsen. Toen begon hij te gillen van uit zijn tenen en smeet zijn beker water zo op de weg. Die pakte ik op en deed ik in de fietstas, werd meneer toch boos dat hij zijn beker niet terug kreeg, dus die dacht mij te kunnen slaan, waarop ik hem beetpakte en duidelijk nee zei. Dacht ik even daarvoor nog dat hij niet harder kon gillen, op dat moment bewees Stijn het tegendeel. 

De hele weg naar huis heeft hij gegild en gebruld. Jammer dan, ik laat me niet slaan en niet vertellen wat te doen. Hij stopte af en toe met brullen om op zijn manier om zijn beker te vragen, en na elke NEE van mij ging hij weer verder. 

Thuis gekomen dacht Stijn wel even door de tuin heen te rennen, in de borders tussen de planten wat niet mag. Toen ik hem wilde pakken rende hij het drassige grasveld op en ging daar zijn driftbui van in de super nog even over doen. Dat was dus zijn schone nieuwe broek en schone nieuwe schoenen. 

Dus hup opgepakt en naar binnen, schoenen en jas uit en ik dacht, ik probeer het tij te keren en pak een puzzel en ga gezellig wat met Stijn doen. Nou dat was dus ziet zijn intentie en de puzzel vloog direct door de woonkamer. Nog even een flinke hengst probeerde hij mij te geven en nu staat hij dus op de gang even af te koelen. (diepe zucht)

Ik hoop toch echt dat hij zo lekker bijdraait en we toch nog een gezellige ochtend hebben want ik denk dat ik hem anders bij kop en kont pak en in zijn bed doe. Pffft!


Groetjes van een gillend gek wordende Marloes

Fijn om te weten dat dat geen kwaad kan die sporen. Ik wilde het risico niet lopen dat jesse jou een nacht wakker houdt met buikpijn. Dat vind ik zowel voor jou als voor Jesse zielig.

Stijn heeft zijn vinger open gehaald op de gang , toen ik hem net er weer af haalde zat heel de deur onder het bloed.  Dus ik heb er een pleister op gedaan en hij doet nu driftige pogingen die er af te krijgen!! 

Geesje, als Stijn morgen weer zo'n bui heeft geef ik hem aan je mee haha want vreemde ogen kunnen dwingen. Ik ben aan het oefenen om jou naam te zeggen maar dan kijkt hij me verbaasd aan en zwijgt in alle talen. Jesse is baggy, zegt hij tegen baby's, buggy's en poezen  !!

 

hahahahah wat omschrijf je het toch weer prachtig Marloes!!!! Zie het zo voor me en hoor het gekrijs bijna hier in IJmuiden!

Voor jou absoluut niet prettig en ontzettend frustrerend, zeker als je het gewoonweg niet goed kan doen bij Meneer. Misschien idd maar even terug naar bed en hopen dat hij er met goede been weer uitstapt!