Bij Tom in de klas zit een jongetje dat enorm goed kan leren, dol op lezen is en echt heel wijs is voor zijn leeftijd. Ik vind het een verzorgd kereltje om te zien, met zijn bril die goed bij hem past. Fysiek is hij echter wat zwakker dan de meeste kinderen en nu blijkt dus dat het arme kereltje al een hele poos gepest wordt door de meeste jongens uit zijn klas.

Waar ik echter ook achter ben gekomen en mijn bloed zo ongeveer van ging koken is dat mijn eerstgeborene, mijn grootste kind met zijn, dacht ik, zachte karakter hier aan mee doet. Ik ben heel rustig een gesprek aan gegaan met Tom. Hij heeft het toe gegeven. Vorige week kwam Tom huilend thuis omdat hij gepest werd. Ik heb Tom uitgelegd dat dat andere jongetje elke dag dat ervaart en hier erg verdrietig om is en hierdoor met tegenzin naar school toe gaat en dat dit mij erg droevig maakt.

Tom gaf aan dat heel erg te vinden voor zijn klasgenootje en beloofde niet meer te pesten maar in plaats daar van een leerkracht erbij te halen als hij ziet dat zijn klasgenootje het slachtoffer is van treiterijen. Verder zei Tom dat hij voortaan op komt voor dat jongetje en hem zal beschermen.

Verder heb ik Tom nog even herinnerd aan de afspraak die hij met zijn sensei heeft: kinderen die pesten zijn NIET welkom op karate of in de dojo. Zijn sensei heeft zelfs een heel project opgezet voor scholen om met dit gedrag om te gaan.

Ik kan zo verdrietig worden dat mijn kind hieraan mee doet. Daarom heb ik er rustig over gepraat en hoop ik oprecht dat het pesten verleden tijd is. Pesten kan heel de jeugd van een kind vergallen en dat mijn kind hier mede de aanstichter van is vind ik verschrikkelijk, want zo voeden we ze niet op. 

  van een aangedane moeder

Hi,

Hé Marloes, je hebt het goed opgelost!!!!!
Ik zou het ook niet anders hebben gedaan.
X

Wat super van je Marloes! De emotie is te lezen in je woorden, ik ben er van overtuigd dat je Tom door diezelfde emotie precies het juiste zetje hebt gegeven. Maar wat is het voor een knul moeilijk om er niet in mee te gaan, als je het opneemt voor dat jongetje, is de kans groot dat jij ook het pispaaltje wordt (eigen ervaring en nee dan voel je je fiks beroerd... en speelt dat nog jaren mee waardoor je ook op andere school weer het pispaaltje wordt)

School is ook op de hoogte? Wordt er een speciaal project opgestart? Ik zou (met risico op zeikende moeder gevonden te worden) het toch aankaarten op school en "eisen" dat ze er wat mee gaan doen. Als er meer ouders opstaan voor het jongetje, als er meer kinderen in de klas opstaan voor dat jongetje, is het vrij snel om te draaien. Eén dappere knul (tom) kan al veel betekenen voor het jongetje, maar wedden dat ze dan wel een ander uit gaan kiezen? Of ze allebei te grazen nemen?

Onderneem actie, vooral richting school. Zij hadden dit al veel eerder moeten signaleren en op in moeten springen.

enneh... mijn complimenten voor hoe je het met Tom hebt aangepakt!