Hoi Melissa,

wat sneu zeg voor je vriend. Doet hij zo zijn best en wordt hij afgewezen.

Wat doen jullie als Dominiek roept dat jij drinken moet pakken oid??? Doe jij dat dan ook of zeggen jullie dat hij het van pappa kan krijgen of anders is het echt dikke pech??? Zelf zou ik voor het laatste gaan.

Moeilijk hoor. Voor jou en voor je vriend. Ik hoop dat het een fase is die vlug weer over gaat.

 

Heeej Melissa!

Oei die fase... heel erg lastig! Je wordt van binnen verscheurd... je voelt je gevleid omdat je oogappel zo overduidelijk voor jou kiest, het legt je aan onzichtbare banden... het komt immers nu compleet op jou neer... en het is o zo pijnlijk voor papa, die ook zoveel van zijn zoontje houdt!

Een kind is een kind... en zal kleine signalen heel erg goed oppakken. Je reageert de eerste keren onbewust gevleid, dus hij krijgt zijn "bevestiging" voor zijn gedrag. Jij zorgt bijna fulltime voor hem, dus dat zijn keuze bij jou ligt, is eigenlijk heel erg logisch. Jij bent er altijd...

Vraag eerst eens aan Jos welke aanpak hij prettig zou vinden. Kan me zo voorstellen dat als hij eenmaal thuis is van het werk, hij ook weer niet alle taken wat Dominiek betreft over wil nemen. Maar dit zou wel mijn eerste voorstel zijn.... Zodra papa thuis is, doet papa alles en mama niets... Je hebt het te doen met de ouder die aan de beurt is mannetje! Dit is wat je krijgt en als je dat niet wilt, heb jij pech...

Je kan het ook nog anders aanpakken (kan jij toch meer doen als Jos de eerste aanpak niet ziet zitten...) en dat is Dominiek "straffen" voor zijn onbehoorlijke uitlatingen. Hij boos? Prima, dat mag, maar dan wel op een plekje waar hij zijn boosheid kan uitzitten en dus niet aan tafel waar hij fijn mag/kan gaan eten en gezellig kan doen met jou... en ondertussen papa negeren of buitensluiten...
Dominiek de deur open doen en bepalen dat papa niet binnen mag komen? Niet accepteren... jij bent baas in huis als papa er niet is en jij beslist wie er binnen komt en wie niet... Dominiek heeft daar geen woord over te zeggen  Bevalt het hem niet, kan hij zich terugtrekken naar zijn "speelhoek" zijn eigen kamertje, of andere geïsoleerde plek... jij (de baas in huis) hebt dan immers even quality time met papa! Jij en papa zijn de baas, jij en papa doen het samen... jij en papa zijn degenen die hem op de wereld gezet hebben 

Zoals Dominiek zich nu gedraagt (heel logisch en heel erg peuterpubertje) laat zien dat hij zich koning waant.. hij is de baas en niet jij of Jos. Dit alles kan heel liefdevol hoor Melissa! Je knuffelt hem nog steeds, je laat nog steeds zien dat je van hem houdt, alleen je geeft hem wel grenzen aan. Je vertelt hem wanneer hij zich niet lief gedraagt, wanneer hij anderen pijn doet, en dat je prinsje dominiek echt ontzettend lief vindt, maar graag zou zien dat hij zich anders zou gaan gedragen. Dat is zijn keuze... gezelligheid in huis en normaal doen tegen papa, of niet zo gezellig in huis...

Het is even een hele zware periode, het zal veel van je vragen... het liefst knuffel je hem natuurlijk plat! Alleen hebben kinderen ook sturing nodig om hun te helpen bij het maken van keuzes.

Vraag eerst eens aan Jos welke aanpak hij prettig zou vinden. Kan me zo voorstellen dat als hij eenmaal thuis is van het werk, hij ook weer niet alle taken wat Dominiek betreft over wil nemen. Maar dit zou wel mijn eerste voorstel zijn.... Zodra papa thuis is, doet papa alles en mama niets... Je hebt het te doen met de ouder die aan de beurt is mannetje! Dit is wat je krijgt en als je dat niet wilt, heb jij pech...

Dit is vaak al het geval. Ik werk namelijk 20 uur in de week en doe dit voornamelijk in de avond. Dus als Jos thuis komt moet ik net de deur uit. Het is eigenlijk ook zo dat sinds ik savonds werk, Dominiek weer in ons bed is ingetrokken. Blijkbaar mist hij mij savonds nog wel zo dat hij dat snachts weer wil inhalen 

Hoi

Je verhaal klinkt vreselijk herkenbaar. Hier een jongetje van bijna vier en die fase is nu zo goed als afgelopen gelukkig. Maar er is inderdaad een tijd geweest dat ik papa helemaal niets mocht en ik alles moest doen.

Nu ik het meeste thuis als de kinderen wakker zijn dus dan maakte het allemaal niet zoveel uit. Als mijn man ook thuis is ging ik afwisselend andere dingen (strijken, was ophangen, boodschappen doen etc) doen zodat ik op dat moment me echt niet met Bram bezig kon houden zodat hij het dan echt even met papa moest doen.

In de psychologie heet dit het oedipus complex, schijnen alle jongetjes in meer of mindere mate last van te hebben. Het i dus allemaal verklaarbaar. Deze wetenschap heeft er bij wel voor gezorgd dat ik me er niet heel druk over gemaakt heb en mijn man ook niet echt en ons echt voor gehouden hebben dat dit een fase is!

Sterkte ermee, aangezien je af en toe wel even sterk in je schoenen moet staan met zo'n dwingend persoontje.

Laura
 

Jos is nu een paar dagen thuis en ik merk dat het al wat beter gaat. Hij accepteerd hem al wat meer en laat wat meer toe.

Maar mama blijft zijn knuffel 's nachts. En papa krijgt niet zomaar kusjes of knuffels. Die zijn voor mama bestemd.

Dus mischien dat het er ook mee te maken heeft dat jos zo veel gewerkt heeft de laatste tijd (hij heft net een nieuwe baan en werkt nu tussen de 10 en 12 uur per dag)

Het is inmiddels alweer wat afgezwakt en hij acepteerd Jos al wat meer. Maar nog steeds win ik de 'populariteitswedstrijd' met glans.

Maar hij verzet zich gewoon minder. Voorbeeldje is vanmiddag aan tafel, zijn soep was volgens hem koud dus automatisch "Mama, wil jij mijn soep in de maggotom(magnetron) doen? "Nee mama zit nog te eten, vraag papa maar" "Ok"

twee weken terug had hij nog een stennis geschopt, want niemand kan soep zo opwarmen als mama dat kan 

Jos krijgt af en toe zelfs een kus of knuffel van Dominiek... Dus we komen er wel.