Auteur Topic: Onzekerheid (gelezen 4790 keer)

Pruim · « **Gepost op:** juli 10, 2007, 20:25:58 »

Niet ik of mijn man, maar ons dochtertje is onzeker. Zelf heb/ had ik het niet zo heel erg in de gaten, maar mijn man heeft het er al een paar weken over, en vandaag heeft hij het op het kdv bevestigd gekregen.

Ze kijkt bv. altijd naar ons als ze iets wilt ondernemen alsof ze bevestiging nodig heeft.

Mijn man is zelf extreem onzeker (net als zo'n beetje de hele familie van zijn vaders kant), dus de kans bestaat altijd dat het doorgegeven is. Hij werkt bv. zwaar onder zijn niveau omdat hij niet met druk en spanning om kan gaan. Ik vind het heel rot en heb aan de ene kant zoiets van we zien wel hoe het gaat en aan de andere kant wil in nu iets doen zodat ze minder onzeker wordt.

Ik vind het ook heel erg dat mijn man nu heeft gezegd dat hij niet weet of hij een 2e wilt nu zij zo onzeker is. Eigenlijk ben ik gewoon verdrietig.

Zo, ik ben het even kwijt. Waarschijnlijk niet op de juiste plek, maar dat is niet anders... . :'(

mamatotje · « **Reactie #1 Gepost op:** juli 10, 2007, 20:38:20 »

Misschien had het onder het kopje "ouders verhalen" gekunt, maar hier is het ook prima, als je een vraag hebt natuurlijk ;)

Wat doen jullie zelf om haar zelfvertrouwen op te bouwen?

Pruim · « **Reactie #2 Gepost op:** juli 10, 2007, 20:42:22 »

Veel knuffelen, goedkeuring geven, prijzen, bv geven. Vaak zeggen we dat we haar lief en mooi vinden. We laten haar wel haar gang gaan, maar staan achter haar om haar te steunen.

Kan iemand het onderwerp anders verplaatsen?

Nynke Dekker · « **Reactie #3 Gepost op:** juli 10, 2007, 20:46:03 »

Dat lijkt me lastig om in te schatten... Tuurlijk, erfelijkheid zal meespelen, maar ook het voorbeeld wat de ouders geven, maakt veel verschil. Hoe reageren jullie op haar onzekerheid, bevestigen jullie haar angst, of juist precies andersom...

Het ene kind heeft juist een duwtje nodig om zelf erachter te komen dat ze het prima zelf aan kan... de ander heeft juist een extra knuffel nodig en iets meer tijd om de kat uit de boom te kijken... Ik zou eigenlijk zelf eerst eens bij het KDV navragen wat zij vinden van haar gedrag daar als jullie er niet bij zijn.

Als ze echt zo onzeker is, zijn er volgens mij tal van mogelijkheden om haar zelfvertrouwen op te peppen. Hangt van haar karakter af of ze dat liever in kleine kring (thuis) of in iets grotere kring (speciale speel/leer/gym oid omgeving) leren gaat...

Kan je ons nog meer vertellen?

Groetjes en dikke knuf, Nynke

edit: naar mijn idee staat je vraag hier prima, het valt immers onder opvoeden... en er zullen vast ook nog meer ouders met dit probleem zitten (alleen al in mijn omgeving al een paar kindjes die heel veel moeite hebben met hun zelfvertrouwen) maar als jij dit liever in het ledengedeelte wilt hebben, willen we hem met alle liefde verplaatsen hoor!

Debby mv Lynn · « **Reactie #4 Gepost op:** juli 10, 2007, 20:50:01 »

Een dagverblijf is de ideale plek om kindjes die onzeker zijn weerbaarder te maken, alleen moeten er dan wÃ©l ervaren leidsters op de groep staan met genoeg kennis aan boord!!!
Weet je of dit zo is?

mamatotje · « **Reactie #5 Gepost op:** juli 10, 2007, 20:54:59 »

Citaat van: Pruim op juli 10, 2007, 20:25:58

Ze kijkt bv. altijd naar ons als ze iets wilt ondernemen alsof ze bevestiging nodig heeft.

Is het echt bevestiging waar ze om vraagt, of zoekt ze naar een compliment of een zetje van jou om het te doen.
Kijk, onzekerheid kan in een familie terug te zien zijn, maar met 1.5 is dat heel erg vroeg.

Mijn mannetje is nu bang om alleen gelaten te worden bijv.. Ik hoor overal om me heen dat we "het" verkeerd doen met hem, maar niemand kan me precies duidelijk maken wÃ¡t we verkeerd doen of hoe het anders te doen.
Snapje een beetje waar ik naar toe wil?

Heeft ze die onzekere momenten ook thuis of meer in gezelschap? Het kan gewoon een gezonde aarzeling zijn van haar.

Martine · « **Reactie #6 Gepost op:** juli 10, 2007, 21:06:21 »

Hoi hoi!

Wat mij betreft zit je in de goede hoek hoor! Je hebt tenslotte een vraag..

Gedrag/karakter zijn inderdaad voor een groot deel erfelijk bepaald, dus het kan zeker zo zijn dat jullie dochter belast is met de genen van haar vader wat betreft haar karaktertje.
Toch is het daarmee niet iets waar je niets aan kunt doen.

Allereerst moet je er rekening mee houden dat veel kinderen op deze leeftijd onzeker kunnen raken. Ineens beseffen ze zich dat ze (soms al letterlijk) op eigen benen staan, en er gaat steeds meer van ze verwacht worden. Voor veel kinderen reden genoeg om wat terughoudend te zijn. Verder moet je er rekening mee houden dat kinderen gedrag van hun ouders kopieren, dus dat ze zich misschien ook daardoor wat onzeker gedraagt; haar papa doet dat immers ook!
Nu ga ik er van uit dat ze haar op het KDV onzekerder vonden dan het gemiddelde kind, dus een erfelijke component kan zeker meespelen. Het hoeft echter niet zo te zijn dat ze een kopie van haar vaders karakter heeft! Tenslotte heb jij ook wat in de mix gegooid!

Belangrijk is dus (of het nou leeftijd of erfelijkheid is) om haar zoveel mogelijk op een zelfvertrouwen-opbouwende manier (pff.. wat een woord) te benaderen.
Er zijn een aantal dingen die je kunt doen om je kind zoveel mogelijk zelfvertrouwen mee te geven.
Heb je daar zelf al informatie over gevonden? Zijn er al technieken die je toepast?
(dit even om te voorkomen dat ik een heel verhaal afsteek dat je allang kent)

Over een tweede kindje.. Das natuurlijk een heel persoonlijke keus..
Maar kan je man aangeven waarom hij dan geen tweede wil? Is hij bang dat ze niet gelukkig worden? Is hij zelf erg ongelukkig? Probeer achter de achterliggende reden te komen. Als je man ondanks zijn onzekerheid en een baan onder zijn niveau verder redelijk gelukkig is.. waarom zouden zijn kinderen dat dan niet zijn? Overigens hoeft een tweede helemaal niet hetzelfde te zijn. Alle kinderen hebben een eigen karakter.. de een lijkt meer op papa, de ander meer op mama, of misschien wel op een opa of oma. Maar misschien dat ook in de keus voor een tweede hierdoor zijn onzekerheid meespeelt?

Groeten, Martine
(mama van Lucas en jeugdverpleegkundige)

Pruim · « **Reactie #7 Gepost op:** juli 12, 2007, 11:32:19 »

Bedankt voor jullie reacties.

Nynke, als Maartje onzeker is bevestigen we haar angst niet en wuiven het ook niet weg. We benoemen haar gevoel dan en proberen het dan samen te doen (bv geitjes aaien). Soms probeer ik haar ook over te halen hoor, of ga zelf voor om te laten zien dat mama het wel durft en dat het dus okÃ© is als zij het ook doet.

Het is trouwens niet zo dat ze op het kdv zelf zeiden dat Maartje onzeker is, mijn man heeft het daar uitgesproken en zij waren het er mee eens. Ze vinden Maartje een gezellig, blij meisje, mar ze vinden haar de laatste tijd wat timide (vooral â€™s ochtends). Ik weet niet of de leidsters ervaren zijn met onzekere kinderen. Ik weet wel dat ze erg lief voor ze zijn en alle wensen van ons respecteren (bv wat betreft eten, drinken, tussendoortjes), als ze twijfelen vragen ze het aan het eind van de dag, of bellen ze ons op. Wat ik wil zeggen is dat ze niet arrogant zijn en denken dat ze alles heel goed weten (slaat dit ergens op?).

Vanochtend ben ik trouwens voor het eerst weer gaan zwemmen met haar. Ze heeft 2 weken geleden buisjes gekregen ivm 4 oorontstekingen in 4 maanden tijd, en haar neusamandel is verwijderd. Ze vond het heerlijk, maar ook erg spannend. Ik denk dat het wel goed is om dat te blijven doen voorlopig. In het najaar wil ik naast het zwemmen met haar naar peutergym of naar muziek op schoot.

Annet, het zou idd ook een gezonde aarzeling kunnen zijn, maar vanwege de familieanamnese schrik je wel meteen. Mijn schoonzus is pedagoge en maatschappelijk werker, werkt nu bij jeugdzorg (crisis) en heeft een eigen bedrijfje in het begeleiden van kinderen voor, tijdens en na een scheiding. Zij heeft mij ook al iets gerustgesteld, gelukkig.

Martine, ik heb mijn bericht geschreven toen ik net van mijn man hoorde dat ze op het kdv Maartje ook onzeker vinden. Ik heb meteen gegoogled, maar niets concreets gevonden. Tips zijn altijd welkom.
Mijn man is thuis gelukkig, als hij aan zijn werk denkt dan wordt hij meteen zo nerveus dat hij letterlijk wel kan janken. Ik vind dit ook best heel zielig. â€˜Gelukkigâ€™ zijn zijn klachten wel erger geworden vanwege het vele verhuizen vroeger. Hij is in NL. 24 keer verhuisd (EDIT: moet zijn 2 keer

), daarna zijn ze naar de VS gegaan, daarna weer naar NL., daarna naar BelgiÃ«. In BelgiÃ« was hij de domme Nederlander, in Nederland de domme Belg etc.. Dat heeft natuurlijk ook geen positieve invloed op hem gehad. Wij zijn sowieso van plan om lekker in dit dorp te blijven wonen. Maar hij heeft gezegd dat als zijn kind maar 1/1000 van zijn onzekerheid heeft, hij het zijn kind al niet aan wil doen. Ik ben het daar niet mee eens en het laatste woord is hier ook nog niet over gezegd.

mamatotje · « **Reactie #8 Gepost op:** juli 12, 2007, 12:10:57 »

Ehm....
Om het nu even over je man te hebben ipv Maartje (leuke naam trouwens) Hebben jullie ooit aan een assertiviteitstraining gedacht?
Heeft mij erg geholpen.

mamatotje · « **Reactie #9 Gepost op:** juli 12, 2007, 12:11:50 »

Ps: Ik vind het hartstikke super dat je dit bespreekbaar durft/wilt/kunt maken, ik denk dat Maartje zelfs daar al veel bij geholpen is.

Martine · « **Reactie #10 Gepost op:** juli 13, 2007, 19:57:37 »

Hoi Pruim!

Ik heb een foldertje voor je met adviezen over weerbaarheid.
Ik heb het als PDF bestandje op m'n computer staan, maar ik kan het hier niet in het topic krijgen (moet ik het eerst ergens op het net plakken.. )
Ik heb je al een PB-tje gestuurd hierover.. als je mij je e-mailadres stuurt dan stuur ik het bestandje naar je op..
Geldt overigens ook voor andere geinteresseerden...

Groeten, Martine

Nynke Dekker · « **Reactie #11 Gepost op:** juli 13, 2007, 20:24:22 »

Lijkt mij ook wel handig.... Dus graag martine!

Marlave · « **Reactie #12 Gepost op:** juli 13, 2007, 21:09:08 »

hoi

Martine,

ik ben ook erg geinteresseerd in dat artikel van je. Ik ben kinderoefentherapeut Cesar en kom veel onzekere kinderen tegen. Alvast bedankt!

groetjes,
Marieke

Marloes · « **Reactie #13 Gepost op:** juli 13, 2007, 21:17:12 »

Hoi Martine,

Ik zou het ook wel graag eens willen lezen.

Groetjes!

mamatotje · « **Reactie #14 Gepost op:** juli 13, 2007, 21:53:21 »

Vraag ik het netjes via PB, doen jullie het allemaal via het draadje :

User Info

Who's Online

Auteur Topic: Onzekerheid (gelezen 4790 keer)

Pruim

Onzekerheid

mamatotje

Re: Onzekerheid

Pruim

Re: Onzekerheid

Nynke Dekker

Re: Onzekerheid

Debby mv Lynn

Re: Onzekerheid

mamatotje

Re: Onzekerheid

Martine

Re: Onzekerheid

Pruim

Re: Onzekerheid

mamatotje

Re: Onzekerheid

mamatotje

Re: Onzekerheid

Martine

Re: Onzekerheid

Nynke Dekker

Re: Onzekerheid

Marlave

Re: Onzekerheid

Marloes

Re: Onzekerheid

mamatotje

Re: Onzekerheid