Poeh zeg, vandaag is er hier iemand dappere pogingen aan het doen om het wereldrecord de zenuwen van moeder op de proef stellen te verbeteren.
Stijn is vanmorgen eigenlijk vrolijk opgestaan en heeft lekker gegeten. Oke, hij wilde niet verschoond en aangekleed worden maar dat is wel vaker zo.
Op school heerlijk even met Rick zitten kleuren en op de fiets ook geen probleem.
Bij de supermarkt mocht hij zelf een wagentje rijden, helemaal super. Hij mocht wat dingen in zijn wagentje doen (wat een gezoek zeg, cakemeel zonder koemelk er in zien te vinden, koopmans is allemaal met sporen van koemelk), helemaal happy! Bij de kassa keurig gewacht in de rij zonder tegen schenen aan te rammen, super gewoon. Ook zette Stijn zonder morren zijn wagentje weg.... maar toen:
zonder reden ging hij languit op de grond middenin het pad liggen, op zijn buik, met zijn voeten op de grond schoppen en met zijn vuisten op de grond slaan, gepaard met een bijbehorend schreeuwconcert!!
Echt, iedereen die de supermarkt in of uit liep zag hem daar zijn toneelspel opvoeren. Dus ik dacht, ik negeer hem en loop weg.
Ik stond buiten en meneer lag nog middenop het pad te kijken naar een oude dame die dacht dat "zielige" mannetje te kunnen kalmeren, een grijns van oor tot oor, wat een aandacht. Maar je dacht toch niet dat hij mee ging. Dus ik weer terug, kind onder de arm, andere arm een doos eieren, margarine (wajang, ook koemelkvrij) en cakemix, dat valt niet mee.
op de achtergrond!!
Hup naar de fiets gelopen. Hij wilde vrijwillig op de fiets totdat ik het pad op reed waarover we altijd naar huis fietsen. Toen begon hij te gillen van uit zijn tenen en smeet zijn beker water zo op de weg. Die pakte ik op en deed ik in de fietstas, werd meneer toch boos dat hij zijn beker niet terug kreeg, dus die dacht mij te kunnen slaan, waarop ik hem beetpakte en duidelijk nee zei. Dacht ik even daarvoor nog dat hij niet harder kon gillen, op dat moment bewees Stijn het tegendeel.
De hele weg naar huis heeft hij gegild en gebruld. Jammer dan, ik laat me niet slaan en niet vertellen wat te doen. Hij stopte af en toe met brullen om op zijn manier om zijn beker te vragen, en na elke NEE van mij ging hij weer verder.
Thuis gekomen dacht Stijn wel even door de tuin heen te rennen, in de borders tussen de planten wat niet mag. Toen ik hem wilde pakken rende hij het drassige grasveld op en ging daar zijn driftbui van in de super nog even over doen. Dat was dus zijn schone nieuwe broek en schone nieuwe schoenen.
Dus hup opgepakt en naar binnen, schoenen en jas uit en ik dacht, ik probeer het tij te keren en pak een puzzel en ga gezellig wat met Stijn doen. Nou dat was dus ziet zijn intentie en de puzzel vloog direct door de woonkamer. Nog even een flinke hengst probeerde hij mij te geven en nu staat hij dus op de gang even af te koelen. (diepe zucht)
Ik hoop toch echt dat hij zo lekker bijdraait en we toch nog een gezellige ochtend hebben want ik denk dat ik hem anders bij kop en kont pak en in zijn bed doe. Pffft!
Groetjes van een gillend gek wordende Marloes