Hey Astrid,

Denk dat er meerdere dingen meespelen, waaronder ook het verschil in aanpak tussen jou en Karst. Hierdoor zal Thomas een beetje in de war raken. Grote kans dat jij probeert Karst zijn aanpak te compenseren en daarom bepaalde dingen misschien door de vingers ziet... (zie ik vaak hier om mij heen) Dit geeft geen duidelijkheid naar Thomas toe en doet hem geen goed.

hmmm, zou kunnen al probeer ik daar dus ontzettend voor te waken dat ik dát nou net niet ga doen.

Ieder kind heeft leiding nodig, alleen is de manier waarop leiding gegeven moet worden per kind verschillend. Als ik het zo lees (en neem daarbij mee dat ik jullie persoonlijk niet ken en alleen maar teksten kan lezen) denk ik dat Thomas en jij elkaar niet altijd begrijpen en dat er daardoor dingen mis gaan. Wat jij hieraan kunt doen, is heel kort maar duidelijk uitspreken wat jullie gaan doen en wat je van Thomas verwacht.

Dat idee heb ik dus ook, dat ik hem soms niet begrijp en hij mij ook niet. hij zegt ook heel vaak: je luistert niet naar mij. Ik luister dus wel (althans, dat hoop en dnek ik) maar hij blijft erop hameren dat ik niet luister, maar dat zal dan eerder dus een vorm van niet begrijpen zijn.

Hij mag tegenspreken, maar je mag hem wel duidelijk maken op welke toon jij wel/niet accepteert. Als jij niet naar zijn "uitleg" wil luisteren, ga je voorbij aan zijn persoonlijkheid en wensen. Maar je mag hem wel een voorwaarde opleggen. Voorbeeld: Thomas we praten hier .... over, nu moet ik naar binnen om...
Op het moment dat hij vol blijft houden dat hij geen grote mond heeft (dus achteraf) probeer dan toch met hem te praten over hetgeen is voorgevallen.

Hij mag me idd best tegen spreken als hij het anders ziet ofzo maar hij blijft erin hangen, hij vindt iets en als ik zeg waarom ik vind dat het anders is, dan herhaalt het hele riedeltje zich weer van voor af aan: mama je luistert niet, ik zei dat blablabla.
ik heb dus vanmiddag ook, toen hij helemaal over de rooie ging gezegd: we praten er nu even nietmeer over, ga maar even op de bank rustig worden, als je weer rustig bent praten we weer.
vond hij een goed plan.
tijdens het samen wasvouwen probeerde ik het weer en zei ik dus waarom ik vond dat hij niet zo tegen me mocht praten omdat ik dat niet aardig vond... gevolg, hij weer: ik héb geen grote mond enz... enz....

Lastig hoor je eigen kind opvoeden hihihih

Iig helpt het mezelf wel om de voorvallen op te schrijven waardoor ik mijn eigen valkuilen of de gaten waarin ik gevallen ben te herkennen.

Gewoon negeren of aan zijn "tegenstrubbelen" voorbij gaan, lost de oorzaak niet op.
Maar wel duidelijk zijn Astrid, zodat hij weet binnen welke lijnen hij lopen mag.

Ja duidelijk ben ik idd wel.
maar als hij blijft gaan en gaan dan weet ik dus ook niet meer wat te doen, hem blijven uitleggen wat ik bedoel werkt iig niét.

Vanmiddag met nog even tekenen, dat met de 'tuin' tekenen, heb ik er een kookwekker bij gepakt door tegen hem te zeggen, eventjes zelf doen, mama moet even dit of dat, 2 minuutjes en dan kom ik weer.
was voor hem duidelijk, maar voor mij ook  2 minuten zijn echt korter dan ik denk hihihih

Hihi twee minuten zijn idd veel korter als dat je denkt!

ja echt hoor, poeh, schaam me dood, hihih, toch handig zo'n kookwekker.

Het is erg lastig, maar probeer toch eens eerst zijn kant te begrijpen voordat je jouw kant aan hem uitlegt... Zodat je zijn verhaal kan gebruiken om jouw verhaal duidelijker te maken. Dan kan je begrip voor hem in je gesprek verweven en zal hij meer aandacht hebben voor wat jij zegt. Probeer eerst zijn verhaal in jouw woorden aan hem terug te koppelen zodat hij kan zeggen of je het wel of niet goed begrepen hebt. Dit kost tijd... maar is zeer zeker wel de moeite waard.

wat jij nu zegt, dat probeer ik idd zo vaak en zoveel als mogelijk wel te doen. alleen zoals in het geval met de tekening kreeg ik dat dus niet voorelkaar.
volgende keer het papier er maar bij pakken want ik heb hem wel een keer of 10 gevraagd of hij op datzelfde blad wilde tekenen óf dat hij een nieuw zelfde blad wilde, het kwam er maar niet uit.
tot we daadwerkelijk gingen tekenen.

maar ja, daarnaast heb je helaas ook niet altijd de tijd om het allemaal volledig duidelijk te krijgen, zoals vanmiddag in het park.
2 moeie zusjes die naar huis wilden bijvoorbeeld

Als ik jouw verhalen lees, krijg ik toch het gevoel dat Thomas op een andere golflengte zit dan jullie. Dat maakt communicatie moeilijker, maar niet onmogelijk. Ieder kind heeft zijn eigen "knopjes" het is alleen even zoeken waar die knopjes zitten.

Knuf!

Dat gevoel heb ik ook weleens hoor, al snap ik hem achteraf dan vaak wel, gewoon door het terug denken, ben wel vertaalster voor papa, hihih

thnx Nynke

ik denk dat nynke wel een punt heetf met hoe bied je iets aan.
Ik zelf ben bijvoorbeeld iemand die erg gevoelig is voor de manier waarop iets gezegd wordt  .

dat heb ik ook hoor, hoe komt het op je over

Daarbij denk ik dat thomas sowieso een gevoelig manneke is, en door dat je ziek geweest bent en alles eigenlijk zich misschien in de steek gelaten voelt?

geen idee, ik hoop van niet, als er hier iemand is met wie ik veel bezig ben, dan is het toch echt thomas en denk ik dat sylvie zich misschien eerder in de steek gelaten zal voelen dan thomas.
maar ja, ik kan het ook gigantisch mis hebben en misschien heeft hij wel het gevoel door de dingen die ik met hem of hem wil laten doen, dat ik hem 'kwijt'  wil ofzo en da's absoluut niet zo.
thomas was overigens ook al zo voordat ik ziek werd en we met lisanne met dieet begonnen.

En dat bedoel ik niet slecht, .

ik bedoel dit niet als aanval of iets , maar probeer wel mogelijkheden  aan te dragen  vanuit een ander oogpunt zeg maar.

weet ik toch, een andere kijk op het geheel kan alleen maar verhelderend zijn
 

Tja aan de ene kant moet je daar met z'n tweetjes achter staan.... maar aan de andere kant, als dit het juiste is voor Thomas en veel problemen kan voorkomen/oplossen, dan zul je toch voor hem moeten kiezen. Je doet het dan voor hem én voor jouzelf. Jullie leren dan beter met elkaar omgaan, dat is altijd een win/win situatie. Wat de rest van de wereld ook doet... tussen jullie tweetjes zit het dan wel goed! Bovendien kan jij Sylvie en Lisanne dan ook voordoen hoe ze het beste met Thomas kunnen communiceren.

Dus al zou school niet meedoen... al zouden opa/oma niet meedoen... al zou papa niet meedoen.... al zou de hulp niet meedoen.... Thomas weet dan op wie hij terug kan vallen en wie hem begrijpt!

Dikke kus!

Tja aan de ene kant moet je daar met z'n tweetjes achter staan.... maar aan de andere kant, als dit het juiste is voor Thomas en veel problemen kan voorkomen/oplossen, dan zul je toch voor hem moeten kiezen. Je doet het dan voor hem én voor jouzelf. Jullie leren dan beter met elkaar omgaan, dat is altijd een win/win situatie. Wat de rest van de wereld ook doet... tussen jullie tweetjes zit het dan wel goed! Bovendien kan jij Sylvie en Lisanne dan ook voordoen hoe ze het beste met Thomas kunnen communiceren.

Dus al zou school niet meedoen... al zouden opa/oma niet meedoen... al zou papa niet meedoen.... al zou de hulp niet meedoen.... Thomas weet dan op wie hij terug kan vallen en wie hem begrijpt!

Dikke kus!

Nee, dat ben ik dan weer helemaal met je eens (wel vaak he? hihih) maar goed, wil het wel ff met school overleggen of ze misschien nog andere tips hebbne.
zowiezo denk ik nog steeds dat een andere input zou kunnen helpen. andere inbreng, onafhankelijk en volkomen in het belang van thomas (en de rest vh gezin)
Nu eerst nog duidelijk maken aan papa dat het me niet alleen om de grote monden van htomas gaat, want zo groot zijn ze  niet.
hij vindt dat dus wel.
tja als je

poepscheet en stomme papa/mama

al heel erg vindt...

Succes Astrid, ik ben benieuwd wat de juf van Thomas zegt! Hopelijk kan zij jou verder op weg helpen met de weg te zoeken naar een goede oplossing voor jullie allemaal!

 

zo we zijn er weer.
goed gesprek geweest maar ook zij zei: je moet wel samen achter 'hulp' staan wil het werken

Tja, voor het goede moet je er samen achter staan, dat is waar.... maar beetje is al beter dan helemaal niets toch?

Zou van de zotte zijn dat als één van de twee echt niet wil, je ook niks kan veranderen.

Dikke 

dat ben ik met je eens, ze had het er over dat ze het bij de Ib-er aan gaat kaarten en dat ze snapte dat het voor mij ook erg zwaar moet zijn