Er zat bij binnenkomst een moeder met haar tweejarige dochtertje. Dat grietje was kennelijk erg opstandig wakker geworden want die moeder moest haar steeds overal wegplukken en corrigeren. (was ook echt nodig hoor). Deze moeder voelde zich zichtbaar behoorlijk opgelaten omdat er veel ouders steeds naar haar keken. wat had ik een medelijden met die moeder want ze deed echt haar best en er hoeft maar een kind een kik te geven en alle ouders kijken hoe de moeder dat oplost.
Zo'n tien minuten voor het einde van de zwemles haalde haar dochter het in haar hoofd op tafel te klimmen, waarop moeder duidelijk NEE zei en het grietje van de tafel af hengelde. Begint dat wichie toch te krijsen, dat ging door merg en been. Maakt een andere moeder de "leuke" opmerking: nou ik had het wel geweten hoor.... met een diepe zucht.
Staat de moeder van het grietje op, pakt haar nog steeds krijsende dochter op en plant haar zo bij de vrouw van de opmerking op schoot met de woorden: alsjeblieft, ik kom haar om half drie wel weer ophalen.
Zowel de vrouw van de opmerking als het wichie waren op slag stil. Nog nooit heb ik zoveel ouders vol bewondering naar een moeder zien kijken als op dat moment.
Het wichie heeft tien minuten bij de vreemde vrouw op schoot gezeten, want die durfde niet meer te bewegen of adem te halen, laat staan het kind op de grond te zetten. Het was zo mooi om te zien. Overigens is het wichie wel weer met haar eigen moeder naar huis gegaan, zo mak als een lammetje.
Groetjes van Marloes
gasten: 161
verborgen: 0
leden: 0