Soms hoor je wel eens iets waar je echt megakippevel van krijgt en dat had ik vanmorgen. Ik sprak een bekende van me die me het volgende vertelde:

De zus van haar beste vriendin heeft al een aantal jaar kanker. Helaas door de artsen opgegeven. De laatste weken verslechterde ze enorm. Op moederdag is ze nog in een rolstoel naar het graf van haar moeder geweest, die ook is overleden aan kanker. Ze heeft bij het graf van haar moeder gezegd: nou mamma, ik kom naar je toe en gisteren is ze begraven. Ongelooflijk toch. Deze jonge vrouw, die nog zoveel uit het leven had willen halen, nog kinderen had willen krijgen, het is haar allemaal niet gegund, slechts 32 jaar jong geworden. Die bekende van mij stond daar gisteren bij het afscheid terwijl er in haar een nieuw leven groeit. Ik moest heel de dag hier aan denken en moest het even van me af schrijven.

  en ik ben weer even zooooo dankbaar voor wat ik allemaal heb!

Wat vreselijk, en net wat Nynke zegt; geniet zolang het kan!
Ik kan me voorstellen dat je hier de hele dag aan moet denken, 32 is ook veeeel te jong..