He bah Nele,

Dat is schrikken! Jammer genoeg kijken artsen vaak niet verder dan de "oorzaak" waarvoor je aanvankelijk gekomen bent. Ze focussen echt puur op dat medische vraagstuk en kijken niet veel verder naar de rest van de ontwikkeling. Zo ook met de echo-verpleegkundige. Zij kijkt of alles er nog gezond uitziet en let op de normale pijlers. Je kan er geen zekerheid aan ontlenen (staat ergens in de kleine lettertjes). Wij verwachten wel dat ze op dat soort dingen letten, maar veelal blijkt dat we het zelf keer op keer moeten benadrukken.

Wel fijn dat Nette al zoveel opknapt van het dieet!!!! Heb je het idee dat de prikkelbaarheid aan haar slaapritme ligt? Of heb je het gevoel dat er toch nog iets dwars zit? Dat ze in de draagzak wel rustig is, geeft mij het idee dat het niet meer aan de voeding ligt... en dat je dus op de goede weg zit. Maarja, jij bent haar mama en jij kent haar het beste.

Groetjes Nynke

Sjonge da's even schrikken!!
Is er veel bekendheid over zulke operaties?
Lijkt me heel eng.

Succes, fijn dat het dieet lijkt aan te slaan!!

Hallo,

Het was inderdaad flink schrikken ivm Nettes hoofdje.  Gelukkig weten we ondertussen al dat de operatie die ze zal moeten ondergaan in de meeste gevallen een heel mooi resultaat geeft.  Als ze groot is zal er wschl niks meer te zien zijn van haar schedelvergroeiing.  Gelukkig maar.

De periode die nu komt zal we lastig zijn voor ons, maar het vooruitzicht is goed, dus we raken er wel doorheen.  Ik vind het zelf wel heel eng: opereren aan een schedel is niet niks, denk ik dan.  Ik heb de techniek van zo'n schedeldakreconstructie eens opgezocht, en het is bijna alsof er een schrijnwerker aan te pas moet komen: zagen en openmaken en boutjes en moertjes om het weer aan elkaar te vijzen... Brrr, klinkt allemaal erg akelig.  Ik vind het moeilijk om me voor te stellen dat ze zoiets bij mijn dochtertje gaan moeten doen.  Maar ja, het kan nu eenmaal niet anders.  Ik trek me op aan het idee dat ze bij de operatie nog zo klein zal zijn, dat ze zich er later niets meer van zal herinneren... 

Nog even over de KMA.  Nette eet goed, rustiger ook dan voorheen, en de nachten slaapt ze ook door nu.  Prima allemaal, zij het niet dat ze overdag heeeeel veel wakker is, en erg prikkelbaar.   Haar stoelgang is ook nog niet helemaal zoals het zou moeten zijn.  Het is geen waterige spuitdiarree meer, maar zit nu wel vol slijmen.  Ik herinner me dat niet bij mijn oudste zoon.  Is dat normaal?  Of doe ik toch nog iets verkeerd met het dieet?  Of heeft de spijsvertering wat langer tijd nodig om helemaal weer op dreef te komen?

Haar stoelgang is dus erg slijmerig, en ze slaagt er nog steeds niet echt goed in om zelf kaka te doen.  Enkele keren lukte het haar vanzelf, maar meestal is er hulp van buitenaf nodig.  Ze weent dan heel veel, en je hoort windjes en je ziet haar duwen en moeite doen, maar zonder resultaat.  Het huilen wordt erger en erger, tot ze echt ligt te brullen.  En nadat ze dan uiteindelijk kaka heeft gedaan, wordt ze meestal weer rustiger. 

Wat denken jullie?  Nog maar even afwachten?  Of kan ik misschien toch nog iets verkeerd doen met het dieet?

Ik heb nu het gevoel dat ik echt heel voorzichtig ben met eten.  Alleen weet ik niet altijd of het brood dat ik eet 'veilig' is.  Als ik zelf naar de bakker ga, vraag ik er expliciet naar, maar mijn man durft dat wel eens te vergeten, zodat ik niet altijd met zekerheid weet of het OK is. 

Weten jullie trouwens of 'melkaroma' ook echt van die 'gevaarlijke' eiwitten bevat?  En melkvet?  Ik heb deze vraag ook onder het topic ingredienten geplaatst.

Ik las daar ook dat sojalecithine meestal geen kwaad kan.  Weet iemand hier meer over?

Wat die ontbijtkoek betreft, ik weet nog altijd niet wat dat precies is hoor.  Ben erg benieuwd... 

Hoe gaat het gewoonlijk verder als je een HA-dieet volgt?  Vanaf wanneer ga je provoceren met bepaalde zaken?  Moet je kindje dan een hele tijd volledig klachtenvrij zijn?  En waarmee begin je dan eerst?

Hoe zit het trouwens met 'ei'?  Ik hoorde van de kinderarts dat het verband koemelkeiwitallergie en allergie op kippenei eigenlijk helemaal niet wetenschappelijk bewezen is, maar dat de meeste mensen uit voorzorg kippenei ook bannen.  Ik ben er tot nu toe ook maar van afgebleven, maar misschien hoeft dit dus niet...

Zo, weer veel vragen om te beantwoorden he!  Barst maar los!

Groetjes
Nele



 

Over de operatie...

een goede vriendin van mij, heeft een zoontje die geopereerd is aan een bootschedeltje, dat moest dus ook echt gebeuren, de schedelnaden waren al vastgegroeid, met 3 mnd issie geopereerd, daarna een helmpje, nu is hij 6 mnd en hoeft bijna het helmpje niet meer te drdagen, het ziet er geweldig mooi uit!

hoop dat dat bij jou meiske ook mag gebeuren!
sterkte iig want het is idd niet niks

Hallo,

Mamatotje, met de 'hulp van buitenaf' bedoel ik een glycerine-suppo.  De truc met de thermometer deed ik in het begin ook, maar werd mij ook afgeraden door de kinderarts.  De suppo zou echter geen kwaad kunnen... Al lijkt het me ook niet 'de beste manier'.  Het masseren van haar buikje met de klok mee doe ik ook regelmatig, maar heeft vooralsnog niet echt effect...

Astrid, hier is het ook een bootschedeltje.  Ik heb ondertussen al wel van meer mensen gehoord wiens kindje hieraan geopereerd is geweest, meestal ook met een heel mooi resultaat.  Dat geeft in elk geval wel moed naar de toekomst toe!

Nynke, over Nettes patroon he:
- ze slaapt flink van een uur of tien 's avonds tot 5.30 à 6u 's ochtends.  Dat is nu al 6 nachten op rij zo.  Dus ik denk ook wel dat haar darmen tot rust komen.
- de eerste voeding verloopt goed: ze drinkt met stevige halen, blijft ook rustig aan de borst.  Waar ze tot voor enkele weken altijd maar enkele minuutjes dronk, en om de twee uur wilde eten, drinkt ze nu echt wel 10 minuten flink door.  Soms zelfs nog een tweede borst als de eerste 'leeg' is.  Ze komt ook langer toe, vraagt vaak pas opnieuw eten rond 10u in de voormiddag.
- tot aan de tweede voeding (omstreeks 10u) is Nette relatief rustig.  Ze slaapt soms nog eventjes, maar is meestal wakker en laat dan ook horen dat ze het beu is in haar bedje.  Als ik haar in de relax zet, stopt ze met klagen, en blijft een tijdje alert in het rond kijken.
- na de voeding van 10 uur lijkt het me dat ze moe begint te worden (oogjes draaien weg, en hebben de neiging dicht te vallen), maar ze wil absoluut niet slapen: niet op de arm, niet in het bedje, niet in de box.  Alleen soms in de draagzak.  Ze vecht echt tegen de slaap, en dit houdt ze vrijwel de ganse dag vol.  Enkel tijdens een autoritje of zo, durven haar oogjes nog wel eens dichtvallen (meestal maar voor 10 minuutjes).  Meestal begint het huilen en het lastig zijn ook rond deze tijd.  En dat houdt dan aan tot 's avonds.
- Rond de middag (13u) en rond 17u opnieuw honger en eten, dikwijls onrustiger en meer loslaten enzo.  Tussenin meestal huilen, tenzij je heel de middag met haar rondloopt, liefst in de draagzak. 
- Vroege avond is ze meestal weer wat beter geluimd, hoewel ze niet echt uitgerust kan zijn, maar goed... Rond 19.30 wordt ze weer extra lastig en huilerig (is ook de tijd waarop we de oudste zijn avondritueeltje doen), en pas na haar laatste voeding (omstreeks 21u) wordt ze weer rustiger en valt in slaap.

Het voeden zelf verloopt dus wisselend rustiger of juist onrustiger.  Na het drinken heeft ze de ene keer wel, de andere niet, last van overgeven.  Vaak een heleboel.  Dat komt er dan uit nadat ze een hele tijd heeft zitten wriemelen tegen je schouder (terwijl je haar dus rechtophoudt voor het boertje).  Een boertje is er meestal niet bij, enkel dus een gulp halfverteerde melk (lekker zure geur).  Dan lijkt ze nog een tijdje pijn te hebben (grimassen, huilen) - ik denk dat het zuur haar slokdarm irriteert - om dan tenslotte rond 22u in slaap te vallen.  Gelukkig tot de ochtend...

Kan je hier iets mee? Of nog meer info nodig?

groetjes
Nele

Hoi nynke,

bedankt voor de tip!  Ik ga je stukje over slaaptraining dadelijk ook lezen.  Ik weet dat Nette oververmoeid is.  Zou dus niet liever hebben dan dat ze slaapt...  Ze wordt wakker van het geringste geluid, en we wonen piepklein, met onze levenslustige en rumoerige peuter Pol erbij, dus dat helpt allemaal al niet erg...

Ik zou eens een week helemaal alleen met haar moeten zijn, zonder afleiding.  en de hele dag met haar op schoot kunnen zitten of rondlopen met de draagdoek.  In een verduisterde ruimte, met heel zachte muziek of rustgevende geluidjes. Denk dat ze dan misschien wat van haar onrust zou kunnen kwijtraken...

Nu zitten we echt in een vicieuze cirkel met het vele wakker zijn.  Ze vecht idd harder naarmate ze nog meer vermoeid raakt.  Ik vind het alleen wel gek dat ze 's avonds dan toch op een gegeven moment opgeeft en de slaap laat overwinnen...

Ik zal jouw tip eens enkele dagen uittesten...

Nele

Hai Nele,

Lees het, maar breng wel je eigen wensen en mogelijkheden er in he? Heb het nu opgeschreven zoals het voor ons gewerkt heeft, maar ieder kindje is anders, iedere moeder is anders. Haal eruit waar je wat aan hebt, laat liggen dat wat niet goed voelt voor jou en Nette.

Heb Renée zelf eigenlijk aangewend dat ze toch nog met toetje naar bed gaat (dus vlak voordat we naar boven gaan, krijgt ze nog een slokje aan de borst) dit hoeft niet... zou het zelfs een beetje kunnen bemoeilijken om haar door een ander naar bed te laten brengen (loop ik nu tegenaan) maar heeft voor ons de overstap naar het zelf in slaap vallen wel makkelijker gemaakt. Wist immers zeker dat haar maagje genoeg gevuld was, voordat ik haar weglegde.

Je kan de "techniek" toepassen zoals het voor jou goed voelt, als je maar heel goed let op de signalen die ze (uitgerust) aangeeft.

Groetjes Nynke

JOEPIE wat fijn!!!! Ik moet nu met mijn meiden op pad.... maar wilde toch even laten weten dat ik ontzettend blij voor je ben!!!! GAAF!

Dikke knuf, Nynke